Abu Simbel czyli witajcie w Egipcie

Około trzech tysięcy trzystu lat temu żył w Egipcie faraon imieniem Ramzes II. Władca ów prowadził wojny między innymi z Nubijczykami, zamieszkującymi ziemie na południe od Egiptu. Aby pokazać swą siłę i wielkość, nakazał wykuć w skale cztery ogromne posągi i wybudować świątynię poświęconą oficjalnie bogom Amonowi-Re, Re-Horachte i Ptahowi. Nieoficjalnie jednak mówi się, że wspaniałość Ramzesa miała przesłaniać nawet potęgę bóstw. Obok skonstruowano świątynię dla żony faraona, Nefertari, która z kolei usuwała w cień boginię Hathor. Wielkie kamienne postaci witały milcząco wszystkich przybyszów z Nubii, demonstrując siłę faraona i rządzonego przez niego kraju. I milczą tak do dzisiaj, witając przybywające tu konwojami rzesze turystów…

Konwój wyrusza każdego dnia o godzinie czwartej nad ranem. Autokary i busiki wypełnione turystami zjeżdżają się w jedno miejsce. Policja je liczy i można startować. Wtedy już każdy jedzie swoim tempem, mknąć asfaltową drogą przecinającą pustynię. Wyglądam przez okno i obserwując wschodzące słońce, przesłonięte pyłem znad Sahary, zastanawiając się jednocześnie nad sensem organizacji takiego konwoju, bo przecież nawet już razem nie jedziemy, a policji nie widać zupełnie. Do Abu Simbel docieramy trochę później, niż pierwsze busiki, ale wcześniej niż większość autokarów. Jest wpół do ósmej i mamy półtorej godziny na obejście i obejrzenie dwóch świątyń.

Świątynia Słońca, jak inaczej nazywa się świątynię Ramzesa, została tak wybudowana, że dwa razy do roku promienie słoneczne docierają do wnętrza sanktuarium, oświetlając posągi znajdujące się wewnątrz. Tylko posąg Ptaha pozostaje zawsze w cieniu. Przez wieki działo się tak w dniu urodzin faraona, czyli 21 lutego i w rocznicę jego koronacji, 21 października. Dzisiaj, ze względu na przeniesienie świątyni w inne miejsce, także data tego zjawiska przesunęła się o jeden dzień. Zmieniło to też sposób oświetlenia wnętrza.

Siedzące na tronach przed świątynią kolosy o wysokości dwudziestu metrów przedstawiają oczywiście Ramzesa II. Jeden z nich stracił głowę podczas trzęsienia ziemi w I wieku przed naszą erą. Mniejsze figurki pomiędzy kolosami to krewni faraona. W niszy w fasadzie umieszczony został posąg Re-Horachte. Z kolei wewnątrz obejrzeć można między innymi ciekawe reliefy przedstawiające sceny z wojen, które toczył władca.

Nieopodal świątyni Ramzesa stoi świątynia Nefertari. Jej fasadę zdobi sześć dziewięciometrowych posągów przedstawiających faraona i jego żonę oraz kilka mniejszych, przedstawiających dzieci królewskiej pary. Wewnątrz można podziwiać kolejne reliefy, na których widnieje Nefertari i jej mąż.

Abu Simbel w czasach nowożytnych zostało odkryte przez podróżnika Jacoba Burckhardta w 1813 roku. Kiedy Burckhardt trafił na świątynie, stały one jeszcze w innym miejscu i były przysypane piachem. Próbowano je odkopać, ale brak cennych zdobyczy w środku zniechęcał do dalszego oczyszczania zabytków. Gdy w końcu odkryto całe świątynie, stały się one atrakcją pierwszych rejsów po Nilu, organizowanych przez agencję Thomas Cook.

W latach sześćdziesiątych XX wieku okazało się, że plan wybudowania Wielkiej Tamy Asuańskiej zagraża zabytkom, dlatego UNESCO postanowiło zorganizować przeniesienie świątyń w bezpieczne miejsce. Kamień pocięto na tysiąc czterdzieści jeden kawałków, rozłożono i odbudowano dwieście dziesięć metrów dalej i sześćdziesiąt jeden metrów wyżej, niż oryginalnie. To z tego powodu słońce oświetla sanktuarium w świątyni Ramzesa innego dnia niż przed wiekami. Akcja kosztowała czterdzieści milionów dolarów. Dzisiaj świątynie stoją nad sztucznym Jeziorem Nasera, które powstało po wybudowaniu tamy.

Ponieważ dojazd do Abu Simbel organizowany jest w dużej mierze w konwojach z Asuanu, naprawdę spora grupa turystów przyjeżdża niemal jednocześnie z samego rana. Wszyscy wędrują po okolicy, zaglądając w zakamarki świątyń i jednocześnie kryjąc się w cieniu przed coraz większym upałem. Obejrzawszy wspaniałe budowle, stopniowo odjeżdżają. My też, po obejściu terenu, wracamy do busika, który zabierze nas do Asuanu.

Rozumiecie ideę takiego zdezorganizowanego konwoju do Abu Simbel? Podobają się Wam te świątynie?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF