Baśniowy Palácio Nacional da Pena

Kto z nas nie lubi się od czasu do czasu znowu poczuć jak małe dziecko? Przenieść się w krainę baśni i fantazji, gdzie dzielny książę wraz ze swoją armią broni zamku przed strasznym smokiem, a w nagrodę dostaje słodkiego całusa od pięknej księżniczki? I chociaż życie to nie bajka, to wędrując po Palácio Nacional da Pena w Sintrze takie właśnie historie można sobie wyobrażać. Bo pałac istotnie wygląda jak żywcem z bajki wyjęty.

Dawno, dawno temu, kiedy świat spowijały mroki Średniowiecza, na jednym ze wzgórz Sintry ukazała się Matka Boska. Chcąc uczcić to wydarzenie i podziękować za cud, okoliczni mieszkańcy wybudowali tu małą kaplicę. Król Manuel I, zauroczony spokojem i ciszą w tym miejscu, ufundował niewielki klasztor i podarował do zakonowi Hieronimitów. I być może klasztor stałby tam do dziś, gdyby nie trzęsienie ziemi z 1755 r., które obróciły w ruiny wszystko poza kaplicą. Owe ruiny zachwyciły młodego portugalskiego księcia Ferdynanda, który postanowił przekształcić je w fantazyjny pałac.

Ferdynand zlecił prace niemieckiemu architektowi-amatorowi, baronowi Wilhelmowi Ludwigowi von Eschwege, ale sam również uczestniczył w pracach. Pałac, wybudowany głównie w stylu romantycznym, zawiera też elementy neomanuelińskie, neogotyckie, neorenesansowe, a także motywy z kultury islamskiej. Architekt nie pożałował też kolorów – dominującymi barwami są jaskrawy żółty i czerwony.

Ciekawostką jest, że od momentu wybudowania, Palácio da Pena przez długi czas nie był odnawiany, przez co kolory fasad wyblakły tak, że stały się po prostu szarobure. Kiedy pod koniec XX w. pałac poddano renowacji i przywrócono mu oryginalne barwy, wielu Portugalczyków było oburzonych, nie zdając sobie sprawy, że tak wyglądała budowla w 1854 r., kiedy ukończono jej konstrukcję.

Próbuję sobie wyobrazić pałac bez tych rzucających się w oczy barw i mam wrażenie, że byłby zbyt smutny, nieciekawy. To właśnie one, w połączeniu z szalonymi wizjami architekta i księcia Ferdynanda dodają mu uroku i sprawiają, że wchodząc na dziedziniec człowiek czuje się, jakby przekraczał bramę do jakiegoś bajkowego królestwa.

Palácio da Pena stoi w przepięknym, choć nieco mrocznym parku, spacer po którym jest nie mniejszą przyjemnością niż zwiedzanie samego pałacu. Gęsty las porastający okoliczne wzgórza został tylko trochę upiększony egzotycznymi drzewami takimi jak sekwoje, miłorzęby czy magnolie. Do tego niewielkie, kamienne konstrukcje porośnięte mchem, wąskie ścieżki i kilka romantycznych stawów, w okolicach których żyją białe i czarne łabędzie. Czy nie jest baśniowo?

Urok Palácio da Pena doceniło także UNESCO wpisując go na listę światowego dziedzictwa.

Ktoś jeszcze jest miłośnikiem romantycznych bajek?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF