Czerwoną Błyskawicą w kierunku Sóller

Niektórzy nazywają go Czerwoną Błyskawicą, ale to trochę tak jak ze świnką morską – ani to świnka, ani morska. Podobnie ten pociąg nie jest ani czerwony, ani tym bardziej szybki. Składy jeżdżące po zabytkowej linii kolejowej łączącej stolicę Majorki, Palma de Mallorca, z malowniczo położonym na zachodnim wybrzeżu wyspy Sóller są brązowe i bardzo powolne. To ostatnie jest jednak wyłącznie zaletą – każdy na pokładzie może nacieszyć się rewelacyjnymi widokami wzdłuż trasy w czasie trwającej godzinę podróży.

Licząca sobie ponad sto lat linia kolejowa nie została wybudowana dla turystów, lecz dla mieszkańców Sóller, by skomunikować to dość odizolowane górskim łańcuchem Tramuntana miasto ze stolicą wyspy.

Ze względu na położenie w górskiej dolinie miasto nigdy nie było łatwo dostępne. Jednocześnie panujący tu mikroklimat sprzyjał i nadal sprzyja uprawie cytrusów, głównie pomarańczy. Rolnicy, którzy chcieli sprzedawać swoje zbiory na targu w Palmie musieli znosić trudy kilkudniowych podróży przez góry. Kolej niezwykle ułatwiła im życie.

Dzisiaj dostępne są drogi i tunele przez góry, zatem pociąg obsługuje głównie turystów i jest niemałą atrakcją.

Skład opuszcza dworzec w Palmie, mija przedmieścia i podąża dalej przez równinę pełną migdałowców i drzewek oliwnych aż dociera do stromych zboczy łańcucha Tramuntana.

Następnie przebija się przez góry, czasem wzdłuż zboczy, innym razem przez ciemne, nieoświetlone tunele wydrążone w skałach. To tutaj można poczuć prawdziwą radość z jazdy i podziwiania widoków, kiedy dotrze się do zjawiskowej doliny w środku której ukryte jest miasteczko Sóller.

Dolina wokół Sóller pełna jest drzewek pomarańczowych, a te nie tylko urokliwie wyglądają, ale też obłędnie pachną w czasie kwitnienia. Słodki zapach wydaje się wręcz lepki, kręci się od niego w głowie gdy spaceruję uliczkami miasta. Na wielu drzewkach w maju dostrzec można zarówno kwiaty jak i dojrzałe, soczyste owoce. To zachęca, by przystanąć gdzieś i napić się świeżo wyciśniętego soku pomarańczowego.

Samo Sóller to niewielka mieścina, spacer po której nie zajmuje dużo czasu. Idąc od dworca w kierunku wybrzeża dochodzimy do głównego placu pełnego kawiarenek i restauracji. Nad wszystkim góruje sylwetka przepięknego kościoła.

Stąd warto skręcić w jedną z wąskich uliczek i pobłądzić między domami w kolorze piaskowca z charakterystycznymi dla Majorki zielonymi okiennicami.

W okolicach maja w licznych oknach ostrzec można dwie wiszące obok siebie flagi: czerwony krzyż na białym tle i biały półksiężyc na czerwonym tle. Symbolizują one walki o miasto, jakie stoczyli mieszkańcy broniący swoich domostw przed najazdem tureckich i algierskich piratów. Szczególnie wspomina się tu bohaterstwo kobiet, które chroniły swe rodziny i domostwa, biorąc czynny udział w bitwach. Z tej okazji w maju w okolicy odbywają się najprzeróżniejsze festyny.

To właśnie ze względu na ciągłe ataki piratów Sóller nie leży nad samym morzem. Podobnie ma się sprawa z wieloma innymi miejscowościami na Majorce. Na wybrzeżu ulokowane zostały niewielkie osady służące za porty, a miasto właściwe znajduje się kilka kilometrów w głąb lądu. Dzięki tej strategii miasta były nieco bezpieczniejsze.

Rolę portu pełni tutaj miejscowość Port de Sóller, do której z Sóller prowadzi szeroka droga. Dużo ciekawiej jest jednak przejechać się łączącym obie miejscowości zabytkowym drewnianym tramwajem, który przejeżdża między innymi przez gaje pomarańczowe.

W Port de Sóller do spaceru zachęca niebrzydka plaża i położona wzdłuż niej promenada, a także absolutnie piękny port pełen żaglówek i drogich jachtów. Warto zatrzymać się w którejś z nadmorskich restauracji by skosztować świeżej ryby.

Do Port de Sóller dotrzeć można również łodzią lub statkiem z Sa Calobra, niewielkiej ale bardzo malowniczej zatoczki położonej nieco bardziej na północ.

Miejsce to znane jest z tego, że w tej okolicy do morza uchodzi wielki wąwóz Torrent de Pareis.

Kanion dostępny jest dla turystów, przy czym po początkowym odcinku mogą spacerować wszyscy turyści, ale by zapuścić się głębiej należy być przygotowanym na wspinaczkę i wędrówkę górską. Wysokie, surowe skały dominują nad niewielką kamienistą plażą. Cudowne miejsce na spacer i odpoczynek!

Dotarcie do Sa Calobra to przygoda sama w sobie, która dostarcza niezłej dawki adrenaliny. Wybudowana w 1932 roku droga wije się niczym wąż między skałami. Serpentyn i ostrych zakrętów jest tu co niemiara – podobno na dwudziestokilometrowym odcinku trasy jest ich ponad 300.

Jednym z tych zakrętów jest słynny krawat, czyli pętla o kącie 270 stopni. jazda tym odcinkiem to swego rodzaju wyzwanie dla kierowcy, ale też ogromna przyjemność :)

Jeśli interesują Was inne ciekawe widokowo trasy kolejowe, zajrzyjcie na fajne zestawienie na blogu Kami, w którym znalazła się również trasa z Palmy do Sóller (po angielsku).

Lubicie jazdę pociągiem? Jakie znacie najciekawsze trasy kolejowe? A może jechaliście już Czerwoną Błyskawicą?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF