Dlaczego zwiałam z Krytego Bazaru

Uciekam stąd! Decyzja – mimo tego, że uwielbiam błąkać się po targowiskach i bazarach – jest wyjątkowo łatwa i szybka. Rozglądam się za najbliższym wyjściem. Tam, na zewnątrz, świat wydaje się bardziej autentyczny niż tu, pod tym pięknie zdobionym dachem przykrywającym 61 uliczek największego bazaru w Stambule – Krytego Bazaru. Uciekam.

Za czasów bizantyjskich w miejscu, gdzie dzisiaj mieści się targowisko znane na całym świecie pod nazwą Grand Bazaar, a w Turcji – Kapalıçarşı – znajdował się zwykły plac targowy. Od XV w. powstawały tu hale, w których handlowano przeróżnymi towarami, głównie tekstyliami, ale też biżuterią, antykami i… niewolnikami. Bazar odbudowywano i rozbudowywano po kolejnych trzęsieniach ziemi czy pożarach, aż wreszcie osiągnął dzisiejsze rozmiary i kształt. Tyle, że dużą część tych dawnych sklepów zastąpiły sklepiki z pamiątkami dla turystów.

A miało być tak pięknie. Już siedząc w autobusie podskakującym na wąskiej, zniszczonej drodze prowadzącej z Burgas do granicy z Turcją i dalej do Stambułu, wyobrażam sobie buszowanie po labiryncie uliczek wypełnionych orientalnymi towarami, barwnymi tkaninami, aromatycznymi przyprawami czy rękodziełem. Gwar rozmów, głosy kupców targujących się o jak najlepszą cenę, bliskowschodnia muzyka gdzieś w tle. Wyobrażam sobie szczególną atmosferę, niczym z baśni 1001 nocy.

Szczególne na Krytym Bazarze są chyba tylko ceny. Głównie pamiątek. Gdzieś na zewnątrz da się te bibeloty kupić dużo taniej. Ale przecież tłum turystów pędzi na złamanie karku do tego słynnego miejsca i wydaje krocie zapominając nierzadko nie tylko o szczypcie zdrowego rozsądku ale nawet o targowaniu się. Nawołujący do swoich stoisk sprzedawcy jakoś dziwnie mnie irytują. Popychana przez kolejne fale zakupowiczów nie czuję się tu dobrze. Chcę wyjść. Najzwyczajniej w świecie zwiać stąd.

Kręcę się jeszcze tu i tam. Daję targowisku drugą szansę. Zwalniam, rozglądam się, jednocześnie ignorując coraz nachalniejsze nagabywania kupców. Oto stoisko z turecką herbatą! Wreszcie coś, co pozwala mi chociaż trochę wyobrazić sobie, jak mogło wyglądać tu życie codzienne parędziesiąt czy paręset lat temu. Kiedy targu dobijano nad szklaneczką mocnej, gorącej i słodkiej herbaty.

Mimo tego promyka nadziei, jaką daje szklaneczka herbaty, czuję się coraz bardziej przytłoczona ogromem bazaru i ilością biegających tu i tam turystów. Nie mówię, że turyści to zło – oni przecież mają takie samo prawo robić tu zakupy, jak każdy. Ale mi się dużo bardziej podoba na pobliskim Bazarze Egipskim. Więc uciekam jakimś bocznym wyjściem, kręcąc się jeszcze po okolicy i zaglądając w dziury w ziemi, w których znajduję między innymi zakłady krawieckie, być może szyjące na potrzeby stoisk na samym bazarze. Ale mnie nogi niosą już w kierunku nie mniej turystycznego Hipodromu. Tam przynajmniej jest trochę przestrzeni.

Czasem tak bywa. Wyobrażenia, którym nie odpowiada rzeczywistość. Być może po prostu spodziewałam się zbyt wiele, ale Kryty Bazar mnie rozczarował. Nie mówię, że jest zupełnie nie warty odwiedzenia, ale przestrzegam, by nie mieć zbyt wygórowanych oczekiwań. A najlepiej wyrobić sobie własną opinię!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF