Pozytywny blog podróżniczy
Leżąca we wschodniej Afryce Tanzania składa się tak naprawdę z dwóch części – lądowej Tanganiki oraz wyspiarskiego Zanzibaru. Tanganika rozpala wyobraźnię miłośników przyrody i przygody, zapraszając do licznych parków narodowych słynących z bogactwa dzikiej zwierzyny oraz do zdobycia najwyższego szczytu kontynentu – ośnieżonego Kilimandżaro. Zanzibar z kolei jest uosobieniem określenia rajska wyspa. Znaleźć tu można długie, piaszczyste plaże porośnięte palmami kokosowymi i fantastyczne rafy koralowe. To idealne miejsce zarówno dla plażowiczów, jak i amatorów sportów wodnych i podwodnych. Zanzibar to także fascynujący tygiel kulturowy, serce kultury Suahili, będącej mieszanką wpływów czarnej Afryki i arabskich. Przyjaźni, uśmiechnięci Tanzańczycy żyją zgodnie z zasadą powoli, nie ma problemu, więc przyjeżdżając do tego zakątka świata można się naprawdę zrelaksować.
*****
O pachnącym przyprawami Zanzibarze pierwszy raz zaczęłam myśleć, gdy rozpoczęłam pracę w Kenii w 2012 roku i słyszałam wiele opinii, że tam plaże są jeszcze bardziej rajskie. W końcu trzy i pół roku później udało mi się tam zdobyć posadę i mogłam przenieść się tam z Kenii, by porównać te dwa miejsca. Udało mi się również wybrać do Tanganiki na safari w Parku Narodowym Ruaha. Te siedem miesięcy na Zanzibarze wspominam bardzo dobrze, na tyle, że wyspę odwiedziłam ponownie w 2017 roku w ramach krótkich wakacji. Za to wspinaczka na Kilimandżaro znajduje się nadal na mojej liście podróżniczych marzeń.
Stoję na schodach Zanzibarskiego Muzeum Sztuki znajdującego się w pałacyku Beit el Amaan, mając przed sobą ogromne,wysokie drzwi. Ciemnobrązowe, ciężkie drewniane skrzydła nabijane są mosiężnymi bolcami, a framugę pokrywają misternie rzeźbione ornamenty. Nad zwieńczeniem wisi tabliczka: Otwarte 1925, ale same...
Mieszkając przez pół roku na Zanzibarze mam możliwość poznać tę wyspę od podszewki. Niejednokrotnie przejeżdżam wyspę wzdłuż i wszerz, jeżdżąc w ramach pracy do hoteli położonych na różnych plażach Zanzibaru. Przynajmniej raz w tygodniu zaglądam do Stone Town. Poznaję kulturę,...
Młody mężczyzna w T-shircie z napisem Zanzibar podchodzi do mnie, kiedy mijam główną pocztę przy ulicy Kenyatty. — Hello madam — wita się standardowo i od razu przechodzi do rzeczy, wyciągając z torebki foliowej drewniane figurki Masajów. — Bardzo tanio!...
Drewniana łódź kołysze się na falach, kiedy ja wraz z moim nurkowym partnerem szykujemy się, by wskoczyć do wody. Divemaster Suleiman pyta na koniec briefingu, co chcielibyśmy zobaczyć pod wodą. – Rekina – wykrzykujemy zgodnie. Nie wiem, skąd przychodzi mi...
Do ręki dostaję rożek wykonany ze zwiniętego liścia bananowca. Ruszam za przewodnikiem w gąszcz drzew i krzewów. Dżungla i zarośla, przez które przechodzimy, to tak naprawdę plantacja przypraw. Na każdym przystanku mój naturalny, zielony pojemniczek zapełnia się pokruszonymi liśćmi, kwiatami,...
Za pierwszym razem siąpi deszcz. Za drugim razem leje jak z cebra. Dopiero za trzecim razem, kiedy odwiedzam puszczę Jozani, świeci słońce. Na niebie nie widać ani jednej chmurki. Małpy znajdujemy nieopodal parkingu. Spędzam chyba z godzinę na ich obserwowaniu...
Wyciągnąwszy z płytkiej wody kawałek wodorostu Mustafa podaje mi go z uśmiechem. – Jedz! – zachęca, a ja nie jestem pewna, czy mówi poważnie, czy może stroi sobie ze mnie żarty. – To? No nie wiem… Ty zjedz pierwszy –...
Bawił się na białych, piaszczystych plażach a pierwsze kroki stawiał w Ogrodach Forodhani – mówi pierwsza strona karty dań. Przejdź się ulicami, po których wędrował i zajrzyj na targ, gdzie jego rodzina robiła zakupy – zachęca ulotka agencji turystycznej. Jednak...
Miał być wspaniały zachód słońca, spektakl światła na bezchmurnym niebie. Po to właśnie zatrzymuję się na dwie noce na zachodnim wybrzeżu Zanzibaru, w Nungwi. Chcę poznać trochę lepiej okolicę tej osady wysuniętej najbardziej na północ wyspy. Chcę odpocząć, nacieszyć się...
Terenówka pędzi po wyboistej drodze, żebym tylko zdążyła na lot do Dar es-Salaam, który miał być za godzinę. Kwadrans wcześniej jednak mój przewodnik Maulidi odebrał telefon, że samolot już wylądował i czeka na mnie. Trzymam się metalowej poręczy, by nie...
Nazywam się Ewa Serwicka i tak bardzo lubię poznawać świat, że postanowiłam co kilka miesięcy zmieniać miejsce zamieszkania. Na blogu opisuję swoje podróże i kraje, w których mieszkam, ciekawe miejsca na świecie, kultury, ludzi i ich zwyczaje. Uwielbiam robić zdjęcia. Zapraszam do czytania, oglądania i dyskusji. Mam nadzieję, że Ci się tu spodoba :)
W tej chwili jestem w Norwegii (do 30.09). Następna podróż: » brak konkretnych planów :)
Wszystkie teksty, zdjęcia i filmy na blogu są mojego autorstwa, chyba że zaznaczyłam inaczej. Jeśli chcesz je wykorzystać, proszę zapytaj o zgodę.
