Lizbona bawi się ze świętym Antonim

Kiedy na Avenida da Liberdade trwa parada, w kierunku Alfamy zmierzają coraz większe tłumy lizbończyków celebrujących noc św. Antoniego. Na ulicy można kupić piwo lub sangrię prosto z wielkich wiader po bardzo okazyjnej cenie. Nad tłumem bawiącym się w rytm muzyki granej na ulicy unosi się zapach grillowanych sardynek i alkoholu. Radosne święto momentami zmienia się w wielką popijawę na ulicach jednej ze starszych części Lizbony. Tańcząc i bawiąc się można dojść do samego zamku św. Jerzego. Zabawa na ulicach trwa do samego rana.

Antoni, bohater tego całego zamieszania, dla większości świata jest Padewski, ale dla Portugalczyków jest Lizboński. Pytanie bowiem, co jest ważniejsze – miejsce urodzenia w 1195 r. (Lizbona) czy też miejsce, gdzie Antoni skonał 13 czerwca 1231 r. (Padwa). Co ciekawsze, Antoni wcale nie urodził się jako Antoni, ale jako Fernando Martins de Bulhões. Młody Fernando-jeszcze-nie-Antoni miał to szczęście, że urodził się w bogatej rodzinie a jego rodzicom zależało na wykształceniu syna. Jak to jednak w młodym wieku bywa, Fernando wcale nie miał ochoty się uczyć, wolał swoje życie poświęcić kapłaństwu, oczywiście wbrew woli swoich rodziców. Mimo ich sprzeciwu wstąpił do zakonu św. Augustyna. Nieustające wizyty rodziny nie pozwalały skupić mu się na księgach, został wiec przeniesiony do Coimbry.

W Coimbrze Fernando otrzymał święcenia kapłańskie w 1219 r. a rok później wstąpił do zakonu franciszkanów, gdzie przyjął imię Antoni. Nauczał, a jego kazania porywały tłumy. W końcu zdecydował się wybrać z misją do Maroka, ale nie dotarł tam z powodu choroby. Przenosił się więc co jakiś czas z miejsca na miejsce w obrębie Europy aż dotarł do klasztoru w Padwie. Tutaj dopadła go paskudna choroba polegająca na zatrzymywaniu nadmiernej ilości wody w organizmie czyli tzw. puchlina wodna. Antoni zmarł w wieku 36 lat a 356 dni po śmierci został świętym, co było najszybszym procesem kanonizacyjnym w historii kościoła. Według podań, kiedy po 30 latach otwarto trumnę św. Antoniego, okazało się, że całe ciało uległo rozkładowi poza językiem.

Jego święto – Festa de Santo Antônio – przypada właśnie 13 czerwca i jest w Lizbonie dniem wolnym od pracy. Ponieważ św. Antoni jest patronem stolicy Portugalii, mieszkańcy niezwykle hucznie świętują ten dzień. Celebrowanie zaczyna się już 12 czerwca wieczorem wielką paradą.

Parada rozpoczyna się przy północnym końcu Avenida da Liberdade, jednej z głównych arterii komunikacyjnych miasta, która tego dnia zamieniona jest w deptak.

Podczas parady poszczególne dzielnice wystawiają swoje reprezentacje, które konkurują pod względem pomysłowości i atrakcyjności stroju.

Kolorowe i roztańczone grupki następnie maszerują aż do Praça dos Restauradores a widzowie i przechodnie razem z nimi wzdłuż ulicy.

A co się dzieje po zakończeniu parady? Oczywiście wielka impreza pod chmurką. Nie ma się więc co dziwić, że następnego dnia jest wolne – i tak nikt nie byłby w stanie pracować :)

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF