Na Cyprze rządzą koty!

Ja to tego Cypru wcale nie nazywałabym Wyspą Afrodyty. Nazwałabym go Kocią Wyspą. Kotów ci tutaj dostatek. Ponoć w IV wieku panowała na Cyprze straszliwa susza w czasie której węże namnożyły się niczym króliki, w związku z czym na wyspę wysłano batalion kotów dając im za zadanie wytępić utrudniające życie gady. Skuteczne bestie, bo węża nie spotykam ani jednego, za to o kota można się wręcz potknąć na każdym kroku. Niedaleko Lemessos jest nawet żeński klasztor św. Mikołaja od Kotów (Agios Nikolaos ton Gaton). Gdzie się nie obejrzysz, widzisz sympatyczny pyszczek jakiegoś kocurka.

Już pierwszego popołudnia na Cyprze, w czasie poobiedniego spaceru, natykamy się na mnóstwo miauczących stworzeń. Są one jednak często dość płochliwe, a może nieśmiałe, bo na widok aparatu odwracają łepek albo pokazują ogon. Inne z kolei wścibskie strasznie widząc obiektyw muszą podejść i zobaczyć co to takiego. Tylko jeden decyduje mi się ładnie zapozować na tle pustej budy i jeszcze bardziej pustego pola. Kot odludny.

Spacerując po nadmorskich bulwarach (jak to ładnie brzmi!) Kato Pafos trudno nie znaleźć jakiegokolwiek przedstawiciela kociej społeczności. Myślę, że żyje im się tu dobrze, bo wszystkim pięknie błyszczy się w słońcu futerko, a niektóre są wypasione ponad normę. Być może na restauracyjnych resztkach? Oto jeden z takich kotów nadmorskich.

Pusta przestrzeń i trochę kamieni, na których można wyciągnąć ciałko i wygrzać się w promieniach słonecznych? Witamy w Parku Archeologicznym w Pafos. Starożytne mozaiki, kolumny i resztki budowli tak zachwycające turystów to dla tutejszych kotów doskonałe miejsca na leżakowanie. Oto kot archeologiczny.

Dla nich nie ma granic. Granice to coś sztucznie stworzone przez człowieka, a one przecież chadzają własnymi ścieżkami. Kręcą się więc też przy przejściu granicznym między Cyprem tym nazwijmy go właściwym a strefą okupowaną w Nikozji. Teoretycznie nie wolno tam fotografować, no ale jak kot się tak pięknie pręży? Kot graniczny, proszę państwa!

W naszym hotelu żyje ich co najmniej tuzin. Tylu mogę się doliczyć na parkingu. Z drugiej strony, przy basenie, rezydują z kolei koty wczasowe. Są tak bezczelne, że wygrzewającym się na leżakach w słońcu turystom włażą niemalże na głowę i miauczeniem domagają się uwagi. Ocierają się, łaszą, a jak coś się nie podoba to prychają i odchodzą męczyć innego leżakowicza. One tu rządzą! Przedstawiam kota hotelowego.

Koniec wakacji i trzeba lecieć do domu? Oddajesz walizki i zanim ruszysz ku strefie bezcłowej chcesz jeszcze złapać kilka ostatnich promieni cypryjskiego słońca. Pożegna cię nikt inny jak tutejszy kot. Kot lotniskowy.

Sporo kotów widziałam też na Rodos, ale Cypr to jakiś rekord. A przy okazji kotów przypomniała mi się zabawna historyjka z Kenii. Siedzę sobie na recepcji i słucham od pół godziny krzyków i narzekań pani i pana, że to obrzydliwe, że jak tak można i że to skandal! Koło restauracji kręcą się koty. Turyści je karmią. Nawet jeden kot siedział u nich na tarasie i… o zgrozo! Miauczał. A przecież pan ma alergię na koty i to taką straszliwą, że jak tylko znajdzie się mniej niż dwa metry od kota to od razu grozi mu duszność, zapaść, śmierć, a już na pewno co najmniej katar i wysypka.

Słucham, tłumaczę, że kota z tarasu zaraz ktoś przegoni, że w restauracji obsługa zwraca uwagę jak ktoś karmi i ogólnie nie wpuszcza się tam kotów, że w hotelu potrzebne są koty bo inaczej byłyby węże i myszy. A przy recepcji stoi dwóch menedżerów, recepcjonista, kasjer i jeszcze dwójka innych turystów i wszyscy jakoś dziwnie się podśmiewują. W końcu nieco udobruchani państwo wracają do pokoju a ja się pytam ludzi, o co im chodzi. A menedżer pokazując mi pod biurko, gdzie dostrzegam ni mniej ni więcej tylko wylegującego się kota mówi: Straszliwa alergia? Ten kot leżał tu całe pół godziny i panu jakoś nic nie było!

Lubicie koty? Macie jakieś zabawne kocie historyjki?

Jeśli szukacie informacji praktycznych i interesują Was inne, nie opisane przeze mnie ciekawe miejsca na Cyprze polecam też zajrzeć na blog Karola – Kołem się toczy!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF