Petronas Towers wyglądają jak kolby kukurydzy

Lubię wysokie budynki – jadąc do stolicy Malezji mam więc dość wygórowane (nomen omen) oczekiwania wobec słynnych bliźniaczych wież z Kuala Lumpur. Ale z KL nie jest tak, jak z Manhattanem w Nowym Jorku. Tam za pierwszym razem dojechałam metrem z dość płaskiego Brooklynu i kiedy wyszłam na powierzchnię, to aż mnie zatkało z wrażenia. A tu, zanim staję pod Petronas Towers, objeżdżam je dookoła autobusem, przyglądając się im z daleka. Może dlatego kiedy znajdę się wreszcie u ich stóp i spojrzę do góry, widok nie wydaje się aż taki imponujący.

Wieże z Kuala Lumpur wybudowano w sześć lat, a w momencie ukończenia w 1998 r. zostały najwyższymi budynkami świata i nosiły dumnie ów tytuł do 2004 r. Są jednak nadal najwyższymi na świecie budynkami bliźniaczymi. Pozwala im na to wysokość 452 metrów – całe 88 pięter. Z ciekawostek liczbowych napomknę tylko, że na umycie jednej wieży w całości potrzeba około miesiąca!

Nie mówię, że są brzydkie. Wcale! Są bardzo eleganckie. Błyszczące. Tylko ten deszcz ciągle lecący z nieba trochę psuje zabawę w zadzieranie głowy i przyglądanie się czubkom wież. Z tego samego powodu odpuszczamy sobie wizytę na wieży telewizyjnej, skąd na Petronas Towers jest świetny widok. Drapacze chmury zwyczajnie w tych chmurach giną.

Na poziomie 41. i 42. piętra (wys. 170 metrów) znajduje się mostek o długości 58,5 metra, na który można wjechać po uiszczeniu odpowiedniej opłaty. Jeśli ktoś reflektuje, najlepiej pojawić się tu rano, bo na mostek wpuszczane jest tylko pierwsze 1000 osób.

Oglądane z daleka i odpowiedniej perspektywy, kiedy nie widać tego mostku, przypominają mi postawione na sztorc dwie niebieskie kolby kukurydzy. Ale mnie to czasem wyobraźnia lubi ponieść :)

Jak już chyba kiedyś wspominałam, do Kuala Lumpur będę musiała jeszcze kiedyś wrócić, między innymi po to, by popatrzeć na Petronas Towers w słońcu, a także w nocy przy bezchmurnej pogodzie, kiedy wieże są przepięknie oświetlone…

Lubicie drapacze chmur?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF