Pinokio polubiłby jabłka ze Sri Lanki

A co to? W skrzynce leży kupka czegoś, co na pierwszy rzut oka przypomina okrągłe kamienie. Biorę jeden z tych kamieni do ręki. Sprzedawca, z którym oczywiście nie mamy wspólnego języka poza migowym, wykonuje ruch ręką, jakby coś jadł. To się je? Naśladuję go z niedowierzaniem. Życzę powodzenia każdemu, kto chciałby ten kamień ugryźć. Lankijscy dentyści mają pewnie pełne ręce roboty przy połamanych zębach. Ale sprzedawca nadal kiwa głową. Yes, yes! Wood apple! To, co trzymam w ręku, to nie kamień. To drewniane jabłko. Ok, chcę spróbować!

Podaję jabłko sprzedawcy z prośbą, by mi pokazał, w jaki sposób się to je, bo nie zamierzam gryźć twardej skorupy. On za pomocą noża szybko rozłupuje jabłko na dwie części. Wygląda to teraz jak pojemnik z przykrywką.

Oddaje mi rozłupane jabłko i znika gdzieś na zapleczu sklepiku. Oglądam owoc z bliska. Wewnątrz twardej jak skała skorupki jest miękki, brązowy miąższ, który dość kwaśnawo pachnie. Mam to wyjadać palcami? Sprzedawca wraca z dwoma pojemniczkami i widelcem. Posypuje miąższ cukrem, a potem jakimś innym białym proszkiem. Sprawdzam, co to – sól! Dziwna kombinacja. Na koniec wtyka widelec w miąższ i miesza wszystko. Dłonią znowu pokazuje mi, że można jeść. To jem.

W smaku drewniane jabłko przypomina trochę sfermentowany owoc. Sól i cukier niespodziewanie dobrze mi do tego zestawu pasują.

Limonia – tak się nazywa roślina, której owoc próbuję na Sri Lance. To duże drzewo pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Zmielona kora limonii używana jest do wyrobu thanaki – popularnej w Birmie pasty nakładanej na twarz w celu poprawy urody i ochrony przed słońcem.

Owoce można jeść surowe, z dodatkiem przypraw lub bez – jak kto woli. Miąższ podaje się też z mieszanką mleka kokosowego i syropu z cukru palmowego. Niektórzy robią z drewnianych jabłek dżem.

Tamilowie nazywają ten owoc vilam palam, Syngalezi – divul. Po bengalsku jest to koth bel, a w hindi – kaitha. Z angielskiego, oprócz drewniane jabłko, owoc ma jeszcze nazwy małpi owoc i jabłko słonia.

Nasz lankijski przewodnik, kiedy pokazuję mu co kupiłam na stoisku, opowiada mi, ze drewniane jabłka są też na Sri Lance wielkim przysmakiem słoni. Niestety nie jest mi w stanie wytłumaczyć w jaki sposób olbrzymy dobierają się do wnętrza owocu ukrytego pod twardą skorupą :)

Pinokio na pewno chętnie jadłby drewniane jabłka. Ale osoby, które dbają o linię, powinny jednak wybierać te zwykłe, bo te drewniane mają aż 140 kalorii w 100 gramach!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF