Rejs po Canal Grande

Łódź płynie szybko. Chłodny wiatr rozwiewa włosy. Na twarzy co chwilę lądują kropelki lodowatej wody rozpryskiwanej przez stateczek. Zimno. Większość ludzi schowała się pod daszkiem. Na zewnątrz zostaliśmy tylko w kilka osób, próbując z kołyszącego się pokładu zrobić kilka ciekawych zdjęć głównej wodnej arterii Wenecji – Canal Grande.

Niestety nie mogę powiedzieć, by rejs tym największym weneckim kanałem należał do przyjemności. Być może to kwestia pogody – jest przecież luty – zimno i pochmurno.

Ale przypominam sobie moją poprzednią wycieczkę do Wenecji. Dawno temu, jeszcze za czasów aparatów analogowych, kiedy miałam w ręku tak zwaną małpkę. Było piękne lato, cudowne słońce. A i tak stateczek mknął szybko, więc nie dało się za bardzo rozkoszować widokami. Więc to chyba jednak nie tylko kwestia pogody.

Canal Grande może być ciekawy, jeśli wybierzemy się na rejs po nim gondolą. Jest ich sporo dookoła. Przejażdżka tą typową wenecką łodzią to koszt około stu euro. Płynie się wtedy powoli i można podziwiać okolicę.

Po kanale pływają też tramwaje wodne, tak zwane vaporetto, jednak wyglądają one na dość zatłoczone, więc nie wiem, czy jest to ciekawa atrakcja.

Tak czy siak, sam Canal Grande z pewnością warto zobaczyć. Jeśli nie z łodzi, to zawsze można się przejść na spacer wzdłuż kanału.

Słynie on z przepięknych fasad domów nad nim zbudowanych. Misternie zdobione, kolorowe, przyciągające wzrok.

Jednak jeśli przyjrzymy się im z bliska, to zauważymy, że wiele z nich nie jest w najlepszym stanie.

Tu kruszy się tynk, odłazi farba, tam panoszy się wilgoć, gdzieś indziej znowu jakiś dom wygląda tak, jakby za chwilę miał runąć do wody.

Słyszałam tyle razy, że do Wenecji trzeba się wybrać jak najszybciej, zanim zatonie. Podobno nie nastąpi to jednak wcale tak szybko, ale patrząc na niektóre budynki, zaczynam wierzyć, że mogą się one wkrótce zawalić, bo stoją jakby tylko na słowo honoru.

Najciekawszym jak dla mnie momentem rejsu, kiedy najbardziej żałuję, że nasz stateczek pomyka tak szybko, jest przepłynięcie pod przepięknym mostem Rialto.

Potem jednak, kiedy spacerujemy z Magdą wzdłuż Canal Grande, zauważam, że most nawet jeszcze lepiej prezentuje się nocą, kiedy jest bardzo ładnie oświetlony.

Rejs naszym szybkim stateczkiem kończy się niedaleko Placu św. Marka i Pałacu Dożów.

Czy warto? Powiem szczerze, że rejs wycieczkowym stateczkiem, który jest pełen turystów i płynie dość szybko to nie jest najlepszy pomysł. Nie można się tak naprawdę nacieszyć tym doświadczeniem. Rejs gondolą z kolei jest drogi. Tramwaje wodne – zatłoczone. Zostaje jeszcze spacer. Ale jakkolwiek to zrobimy, sam Canal Grande warto zobaczyć. A potem dobrze zgubić się w gąszczu tych małych uliczek i kanalików, bo to tam tkwi moim zdaniem urok Wenecji!

A może Wy byliście w Wenecji i macie inne wrażenia po rejsie wzdłuż Canal Grande? Zdarza się Wam rezygnować z atrakcji turystycznych ze względu na niezbyt dobre opinie, czy wolicie się sami przekonać, jak jest?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF