Rzuciłam pracę. I co dalej?

Niektóre decyzje nie należą do łatwych. O zwolnieniu się z pracy myślałam już od jakiegoś czasu, ale zawsze powstrzymywał mnie przed tym rozsądek. Z czego będziesz się utrzymywać? – szeptał mózg. Przecież lubisz tę robotę – dorzucało serce. To prawda, odkąd prawie osiem lat temu zaczęłam pracę jako rezydentka biura podróży, miewałam lepsze i gorsze momenty, ale w ogólnym rozrachunku dawała mi ona ogromną satysfakcję i wiele możliwości. Dlaczego więc zdecydowałam się na ten krok i co będzie dalej?

Od kilku lat aplikowałam o przydzielenie mi sezonu w Meksyku albo na Kubie. Kiedy trzy lata temu dostałam wreszcie Kubę, nie posiadałam się ze szczęścia. Jednak na miesiąc przed wyjazdem okazało się, że rezydent, który był na miejscu na sezon zimowy, zostanie tam na lato, a ja zamiast tego pojadę na Korfu. To było wielkie rozczarowanie, ale powiedziałam sobie, że przecież mam jeszcze szansę za rok. Za rok jednak też się nie udało, ani za dwa lata, ani za trzy. W tym roku dostałam przydział na Sardynię i można by pomyśleć, że to przecież wspaniała wyspa, ale…

Ale problem jest taki, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Przyznaję się Wam szczerze – doszłam do wniosku, że nie wystarcza mi już praca w Europie. Że chcę większych wyzwań. Doskonale czułam się w Kenii i na Zanzibarze, i chciałam spróbować swoich sił właśnie w Meksyku bądź na Kubie. I ciągle się nie udawało. W tym roku pomyślałam sobie – ile można czekać? I że przecież nie muszę dostać pracy w Meksyku, by tam pojechać. No ale to jeszcze nie powód, żeby rzucać pracę, przecież mogłabym wyruszyć do Meksyku w czasie urlopu, prawda?

Prawda. Tu pojawia się kolejne ale. Ja chcę więcej! Jestem podróżniczo zachłanna, nienasycona. Świat ciągnie mnie do siebie jak wielki magnes neodymowy, a ja nie chcę się opierać. Z kolei będąc w pracy mieszkam w jednym miejscu przez kilka miesięcy, mając tylko jeden dzień wolny w tygodniu, a to nie ułatwia podróżowania. Zawsze staram się ten dzień wykorzystać na zwiedzanie, ale przecież czasem trzeba zrobić pranie, odpocząć, wyleżeć przeziębienie, obrobić zdjęcia i przygotować nowy artykuł na bloga, spotkać się ze znajomymi.

Stąd też moja decyzja o rzuceniu pracy. Nie na zawsze, nie będę przecież żyła z zasiłków. Na rok, może dwa – mam trochę oszczędności, które mam nadzieję pozwolą mi spełnić kilka dużych podróżniczych marzeń, a potem na nowo poszukam pracy. Jakiej? To się jeszcze okaże, na razie zostawiam sobie głowę otwartą.

Więc co teraz? W lutym wracam do Polski. W tym roku chciałabym się wybrać w kilka miejsc z mojej listy marzeń. Walczę o udział w blogerskim wyjeździe do Kerali w marcu. W kwietniu w planach wycieczka do Etiopii. W weekend majowy prawdopodobnie polecę do Moskwy. W lipcu chcę wziąć udział w warsztatach fotograficznych na Madagaskarze, w sierpniu – być może wybrać się do Korei Południowej, a w październiku wyjeżdżam z drugą przyjaciółką Kami do Kazachstanu i Uzbekistanu. W drugiej połowie listopada chcę wreszcie spełnić największe moje marzenie – polecieć do Australii. A w 2019 roku wspiąć się na Kilimandżaro. Na tym na chwilę obecną moje plany podróżnicze się kończą. Większość z nich jeszcze nie jest potwierdzona, być może się zmienią, albo pojawią inne, ale jedno jest pewne – chciałabym, by rok 2018 minął mi pod znakiem spełniania podróżniczych marzeń!

Chcę też popracować trochę więcej nad blogiem. Najstarsze artykuły wymagają poprawek, dopasowania zdjęć i dopracowania języka. Zamierzam tez napisać cykl wpisów na blog o pracy rezydenta biura podróży – zaletach, wadach i ogólnie o tym, czego można się spodziewać wykonując ten zawód. Mam nadzieję, że niektórym przybliży to trochę tę ciekawą profesję! Będę próbować także tworzyć więcej materiałów drukowanych. Mogę Wam już zdradzić, że w tym roku ukaże się kolejny przewodnik mojego autorstwa. Planuję też kilka artykułów do magazynów podróżniczych, najbliższy już w lutym. Więcej o pozablogowych inicjatywach dowiecie się, śledząc na bieżąco mój fanpage na Facebooku. Będę tam wrzucać informacje nie tylko o moich podróżach, zajawki artykułów, ale też o tym, co udało mi się opublikować w druku.

Jak widzicie, trochę się w moim życiu pozmienia. Ale jedno mogę Wam obiecać – blog ten nadal pozostanie pozytywnym miejscem w podróżniczej blogosferze, co więcej, mam nadzieję, że dzięki mojej decyzji zrobi się tu jeszcze ciekawiej. Chciałabym tez Wam bardzo podziękować za dotychczasowe wsparcie, komentarze i wiadomości prywatne. Znaczą one dla mnie bardzo dużo i zawsze dają wielkiego motywacyjnego kopa. Dziękuję, Kochani!

W nowym 2018 roku życzę Wam spełnienia jak największej ilości Waszych marzeń, odwagi i możliwości by robić to, czego najbardziej chcecie!

Jakie macie plany na nadchodzący rok? Myślicie już o jakichś podróżach, a może nawet bilety są już kupione? Pochwalcie się! I trzymajcie za mnie kciuki!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF