Serra de Tramuntana. Dla miłośników górskich wędrówek

Co można robić na Majorce? Przede wszystkim opalać się na plaży. Imprezować. Zwiedzać. Nurkować i uprawiać inne sporty wodne. A co można robić na Majorce zimą? Ci, co będą szukać inspiracji w Zimie na Majorce George Sand zapewne wybiorą się do Valldemossy. Można, a jakże! Ale dzisiaj proponuję coś innego. Wędrówki górskie!

Pasmo górskie Serra de Tramuntana (to po katalońsku, po hiszpańsku jest Sierra de Tramontana) znajduje się w zachodniej części Majorki i ciągnie się wzdłuż całego wybrzeża na odległości niemalże stu kilometrów. Jego szerokość to jednak tylko dziesięć kilometrów. Najwyższym szczytem gór jest Puig Major (co tłumaczy się dokładnie jako najwyższy szczyt), sięgający 1445 metrów nad poziom morza.

Nazwa gór pochodzi od zimnego i nieprzyjemnego północno-zachodniego wiatru tramuntana, przed którym szczyty te chronią resztę wyspy. Jednak końcówka stycznia, luty czy marzec to z reguły doskonałe miesiące na uprawianie tu górskich wędrówek, chyba, że akurat leży śnieg – wówczas niektóre szlaki są zamknięte. Jeśli jednak świeci słońce warto założyć wygodne buty i ruszyć na szlak!

Od razu możemy odetchnąć świeżym i orzeźwiającym górskim powietrzem. Szlaki są dobrze oznaczone, więc raczej nie zgubimy drogi. A wędrówka taka jest nie tylko doskonała dla naszego zdrowia i kondycji, ale pozwala też na podziwianie przepięknych górskich widoków.

Zaskoczeniem może być fakt, że Serra de Tramuntana wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, ale nie tego przyrodniczego, lecz… kulturalnego. Czemu? Ze względu na to, że rolnictwo na zboczach gór przez setki lat rozwijało się w warunkach niedostatecznej ilości zasobów, ludzie przekształcili i przystosowali ten teren do swoich potrzeb budując tarasy, akwedukty, studnie i farmy. Faktycznie ślady takiej działalności można często dostrzec wędrując górskimi szlakami.

Dzisiaj rolnicy w dużej mierze porzucili nieprzyjazne tereny, gdzie nie da się wjechać nowoczesnym traktorem czy kombajnem. Nikt nie dba o stare gaje oliwne. Jedyną formą rolnictwa, jaka jeszcze ma się tu nieźle jest hodowla zwierząt takich jak kozy czy owce, które od czasu do czasu spotykamy na swojej trasie.

Na terenie gór jak rodzynki w cieście drożdżowym porozrzucane są gospodarstwa, zwane tutaj finca. W niektórych z nich można się zatrzymać na chwilę i odpocząć. Podoba mi się to, że właściciele ziemi w górach Tramuntana mogą grodzić swoje tereny, ale mają obowiązek udostępnić przejście przez nie tak, żeby wędrowcy nie musieli zbaczać ze szlaków.

Pomimo dość słabej kondycji (niestety) uwielbiam górskie wędrówki. Szkoda, że nie mam możliwości trochę częściej wyjeżdżać w góry. Ale cieszę się, że miałam okazję powędrować po Serra de Tramuntana.

A wy lubicie wędrować po górach?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF