Skarby Petry – miasta wykutego w skałach

Wiem, czego mogę się spodziewać. Teoretycznie. Widziałam przecież chyba z milion zdjęć z Petry. Jestem świadoma, że na końcu długiego wąwozu wyłoni się wykuta w skałach budowla zwana Skarbcem. Przygotuj się na zaskoczenie – mówi mi spotkana na początku szlaku para Holendrów, którzy już drugi dzień spędzają w Petrze. Zaskoczenie? Jestem przygotowana na coś spektakularnego. Ale nagle przystaję. Wooooow! – wyrywa mi się na widok tego, co ukazuje się moim oczom.

Historia Petry sięga ponad dwa tysiące lat wstecz. Wyobrażacie sobie? Już mniej więcej w I w. p.n.e. miasto to było stolicą państwa Nabatejczyków, a także centrum handlu mirrą, przyprawami i olibanum. Początkowo mieszkańcy rozbijali swoje namioty pomiędzy skałami, potem zamieszkali okoliczne jaskinie, a dopiero później zaczęli wykuwać budowle w skale. Miasto rozwijało się pod rządami Nabatejczyków, później zostało włączone do Cesarstwa Rzymskiego, aż w 363 r. n.e. zostało w dużej mierze zniszczone przez trzęsienie ziemi. Przyczyniło się ono do powolnego upadku Petry i jego opuszczenia przez mieszkańców. Tyle historia w skrócie. A co z miastem dzisiaj?

Wzdłuż najciekawszych zabytków Petry prowadzi główny szlak, na którego przejście warto przeznaczyć kilka godzin, żeby się nie spieszyć. Już idąc dnem wąwozu As-Sik, prowadzącego do najważniejszych atrakcji, mijamy kilka skalnych rzeźb i budowli. A potem naszym oczom ukazuje się Skarbiec, wspaniała budowla, która tak naprawdę wcale nie służyła do magazynowania pieniędzy, lecz była raczej grobowcem. Nazwę nadali mu Beduini, którzy myśleli, że ukryte są w nim jakieś skarby. Po obowiązkowym przystanku tutaj idę dalej – do tak zwanej Ulicy Fasad.

W tym miejscu ściany wąwozu odsuwają się od siebie i wychodzę na bardziej otwartą przestrzeń. Widać tam wyrzeźbione w skale piaskowca fasady mniejszych lub większych grobowców. Gdybym nie wiedziała, że to grobowce, mogłabym pomyśleć, że stoję przed szeregiem dawnych domów mieszkalnych.

Kolejną ciekawostką na szlaku jest teatr. Podobnie jak inne budowle nie został on wybudowany, lecz jest wykuty w litej skale. W dawnych czasach mógł pomieścić 4000 widzów!

Mnie już ciągnie dalej. Po prawej stronie, za rzędem stoisk z pamiątkami, pną się ku górze skalne schody. Prowadzą one pod cztery fantastyczne grobowce, zwane Grobowcami Królewskimi. Pierwszy z nich to okazały Grobowiec Urny.

Przyglądam się z bliska skałom, z których zbudowana jest Petra. Mają przepiękne kolory: od kremowego przez delikatne róże i pomarańcze, czerwienie, aż po ciemne brązy, a nawet czerń. Wszystko to jest pięknie wymieszane ze sobą. Niestety mam trochę pecha, jeśli chodzi o pogodę, bo od rana słońce ukryte jest za chmurami, ale gdy podchodzę pod Grobowce Królewskie nagle wyłania się na chwilę, oświetlając fasadę i nadając jej jeszcze ciekawszej barwy!

Dalej mamy kolejne grobowce: Grobowiec Jedwabny, Koryncki i Pałacowy. Uważa się, że ten ostatni używany był jako swego rodzaju sala balowa i miejsce odprawiania ceremonii pogrzebowych. Co ciekawe, w grobowcach nie odnaleziono żadnych szczątków.

Spod Grobowców Królewskich rozciąga się świetny widok na serce starożytnej Petry. U stóp skał widać główną ulicę miasta, wzdłuż której ciągnie się rząd kolumn, a po lewej stronie znajduje się Wielka Świątynia.

W tej samej okolicy widać też Kasr al Bint – kwadratowy budynek będący główną świątynią Petry.

Tutaj kończy się główny szlak przez Petrę, ale jeśli mamy jeszcze czas, warto wspiąć się po licznych schodach do chyba najpiękniejszego zabytku tego starożytnego miasta. Wspinaczka trwa godzinę i nie należy do najłatwiejszych, ale dla widoków, jakie rozciągają się w czasie spaceru oraz dla tego, co czeka na jego końcu zdecydowanie warto się trochę poświęcić.

Po godzinnej wspinaczce docieram w końcu do Klasztoru. To jedna z największych tutejszych budowli, mierząca 47 metrów szerokości i 51 metrów długości. Wykuta została w skale około II w. n.e. Siadam sobie na schodkach naprzeciwko Klasztoru i próbuję sobie wyobrazić ogrom pracy wykonanej przez Nabatejczyków, by takie cuda wyrzeźbić. Wszystkie tutejsze budowle naprawdę zachwycają!

A praktycznie rzecz biorąc:

• wstęp do Petry kosztuje 50 dinarów za jeden dzień, 55 dinarów za dwa dni i 60 dinarów za trzy dni (odpowiednio około 210, 230, 250 złotych – stan na luty 2014)
• teoretycznie bilet obejmuje tylko główny szlak, za spacer szlakiem do Klasztoru i jeszcze jednym, którym się nie przespacerowałam, trzeba zapłacić dodatkowe 20 dinarów, ale nikt już w środku biletów nie sprawdzał
• w cenie biletu są usługi lokalnego przewodnika, na koniec jednak warto dać mu napiwek
• cena obejmuje też podwiezienie konno lub bryczką na początkowym odcinku szlaku, tu jednak też oczekiwane są napiwki – ja z tej atrakcji zrezygnowałam bo uważam, że spacer jest dużo przyjemniejszy
• na Petrę warto przeznaczyć więcej niż jeden dzień – pierwszego dnia zobaczymy najważniejsze zabytki, drugiego dnia można pomyszkować po zakamarkach

W Petrze spędziłam jeden dzień. Zobaczcie, co można tam robić przez dwa dni na blogu Hanny Plecak i Walizka!

Jak się wam podoba Petra? Dla mnie to jedno z bardziej fascynujących miejsc na świecie!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF