Zatrzymać podróżnicze wspomnienia

Pamiętam czasy, kiedy zdjęcia robiło się aparatem na kliszę. Nie można było ich podejrzeć, więc człowiek uważniej decydował, jak chce fotografować. Na kliszy mieściło się trzydzieści sześć zdjęć, więc musiałam też rozważnie decydować, co chciałam mieć na fotografii. A potem trzeba było zanieść kliszę do studia fotograficznego, gdzie profesjonalista wywoływał zdjęcia i poczekać kilka dni. U mnie zawsze wtedy rosła ekscytacja. Jak wyjdą? Czy będą ładne? Aż w końcu wracałam do fotografa i odbierałam odbitki, które wkładałam do albumu. I stały te albumy rządkiem na półce, a jak chciałam powspominać wyjazdy, to można było taki album wyciągnąć, zdmuchnąć kurz i przeglądać strona po stronie. Często wracałam do fotograficznych wspomnień.

Potem przyszły aparaty cyfrowe. Cykałam fotki jedna za drugą. Z pierwszych samodzielnych zagranicznych wojaży przywoziłam tysiące zdjęć, których potem nie miałam czasu ani przebrać, ani nawet nikomu pokazać – bo komu chciałoby się cały dzień oglądać kadry podobne jeden do drugiego? A mi przecież każdy wydawał się ciekawy! Kolejnym etapem była nauka podstaw fotografii, a wraz z nią przyszło ograniczenie ilości zdjęć, bardziej przemyślane ujęcia oraz samodyscyplina, dzięki której zaraz po powrocie z podróży selekcjonowałam zdjęcia i zostawiałam te najfajniejsze. Prawda jest jednak taka, że i tak rzadko kiedy na komputerze do nich wracałam.

Aż pojawiły się fotoksiążki! Długo zwlekałam z zamówieniem sobie mojego pierwszego egzemplarza. Po co mi to? – myślałam. Uważałam, że przecież skoro mam wszystkie zdjęcia na komputerze, to nie muszę ich dodatkowo drukować. Ale po podróży na Kubę w towarzystwie mamy i cioci postanowiłam spróbować i zamówić dla mamy książkę jako prezent i pamiątkę. I to był strzał w dziesiątkę!

Kiedy książka przyszła, nie było mnie w domu. Wiem jednak z opowieści, ile śmiechu i żartów było przy jej oglądaniu. Wróciły wspomnienia, przywołane przez fotografie, które znalazły się w książce. Do mnie też, kiedy wreszcie mogłam ją obejrzeć. Dlatego nie zastanawiałam się dwa razy nad wydrukowaniem wspomnień z Zanzibaru. Fotografie w książkowej formie przyszły do mnie wczoraj i od tamtej pory obejrzałam je już trzy razy. Łatwiej jest sięgnąć do stojącego na półce albumu, niż zaglądać do folderu ze zdjęciami na komputerze. Przyjemniej jest pokazać takie zdjęcia rodzinie czy znajomym. Przekładać wspólnie kolejne kartki i opowiadać o przygodach!

Przypomina mi to czasy, kiedy raz na jakiś czas ściągało się z półki album ze zdjęciami i oglądało wywołane fotografie. Wspomnienia zachowane na papierze mają dla mnie większe znaczenie. To tak jak z książkami – nadal wolę czytać te prawdziwe, a nie e-booki. I zdjęcia też chętniej oglądam prawdziwe…

Teraz przygotowuję sobie fotoksiążkę ze zdjęciami z wizyty u Świętego Mikołaja. Wybrałam specjalny świąteczny szablon i układam zdjęcia. Bo można ją zrobić prostą, ze zdjęciami poukładanymi jedno obok drugiego, ale można ją też urozmaicić ilustracjami z szablonu w wybranym stylu. W ten sposób tworzy się dokładnie taką książkę, jaka nam odpowiada.

Jeśli Wy również chcielibyście wykonać własną książkę, firma PRINTU przygotowała dla wszystkich czytelników bloga Daleko niedaleko kupon promocyjny uprawniający do zniżki 40% na wszystkie fotoksiążki. To doskonały pomysł na pamiątkę albo prezent dla kogoś bliskiego! Kod znajduje się tutaj i ma ważność 14 dni od ściągnięcia. Kupon można pobierać do końca stycznia!

Artykuł powstał przy współpracy z PRINTU, serwisem, gdzie można zaprojektować i zamówić bardzo ładne fotoksiążki.

Lubicie oglądać zdjęcia na papierze? Czy trzymacie, tak jak ja kiedyś, zdjęcia tylko na komputerze? A może już przekonaliście się do fotoksiążek?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF