Żeby kózka nie skakała…

… to by nie było oleju ;) A przynajmniej marokańskiego oleju arganowego. Kozy skaczące po gałęziach przydrożnych drzew to niecodzienny widok wprawiający wielu przyjezdnych w osłupienie. Rzecz tutaj całkiem normalna. Przecież wiadomo, że koza musi się najeść, a gdzie znajdzie lepsze pożywienie, niż na drzewie?

Nierzadki widok przy trasach, gdzie rosną te drzewa, to autokar stojący na poboczu, grupa turystów z aparatami pod drzewem, pasterz zbierający bakszysz za oglądanie widowiska i kozy hasające w koronach drzew. Bakszysz jest niezmiernie ważny, bo inaczej pasterz może zgonić swoją trzódkę z gałęzi i oddalić się w kierunku, w którym turyści za nim nie podążą.

Drzewa arganowe, inaczej arganie żelazne, są unikalne dla Maroka. Więcej – głównie dla pasa terenu pomiędzy Agadirem a As-Sawirą. Są też cennym zasobem, ponieważ orzeszki z tych drzew służą do wyrobu oleju uznawanego za jeden z najlepszych na świecie. Tak przynajmniej twierdzą sami Marokańczycy. A i skaczące po drzewach kozy przyczyniają się niejako do jego produkcji.

Taka koza, kiedy jest głodna, wchodzi na arganię i obgryza liście. Niestraszne jej są kolce, nie boi się wysokości, nie obawia się złamania nóżki. Wskakuje żwawo po gałęziach tam, gdzie czekają przysmaki. I obgryza miękkie, zielone łupinki z orzeszków arganowych. Takie obgryzione orzechy spadają na ziemię, gdzie mogą być zebrane i oddane do przetwórstwa. Trzeba tylko uważać, żeby nie dopuszczać kóz do arganii zanim orzeszki nie dojrzeją, bo inaczej zostaną pożarte :)

Olej często produkuje się ręcznie, chociaż są też już maszynki do jego wyciskania. W wioskowych manufakturach pracują same Berberyjki, zajmujące się wytwarzaniem oleju w tradycyjny sposób.

Zaczyna się od rozbicia łupinki każdego orzecha kamieniem.

W takiej sali, w której siedzi kilka bądź kilkanaście kobiet, słychać miarowe stukanie. Pac, pac, pac i orzeszek bez łupiny wpada do woreczka. Potem orzechy mielone są na pastę, z której wyciska się olej.

Kobiece manufaktury pozwalają nie tylko znaleźć zatrudnienie Berberyjkom. Zyski ze sprzedaży oleju są często dzielone po równi pomiędzy pracownicami, a część z pieniędzy jest przeznaczona na ochronę rzadkich arganii.

Olej arganowy sprzedawany jest w dwóch postaciach – jako olej kosmetyczny i spożywczy. Posmarowanie skóry olejkiem kosmetycznym (jaśniejszym) jest niczym użycie eliksiru młodości: skóra staje się gładka, miękka w dotyku i bez zmarszczek. Olej jadalny (ciemniejszy) z kolei zapewnia końskie (kozie?) zdrowie i serce jak dzwon.

Zatem – do Maroka po olej!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF