Birma przez pryzmat kieliszka wina

Birmańskie wino? – pomyślałam ze zdziwieniem, bo choć nie znam się na winie – albo znam się na tyle, by stwierdzić, że jak mi smakuje, to jest dobre, a jak mi nie smakuje to… jest dobre pewnie dla kogoś innego – czyli choć nie znam się na winie, to jakoś wino birmańskie na początku zupełnie do mnie nie przemawiało. Francuskie, włoskie, hiszpańskie, chilijskie, australijskie… Ale wino z Birmy? Jednak ciekawość zwyciężyła. Spróbujmy!

Pierwsza winnica i winiarnia została założona w 1998 r. w Loikaw, stolicy stanu Kayah przez Niemca, Berta Morsbacha i jego grupę przyjaciół. Rok później przeniesiono ją do Aythaya w stanie Szan, jakieś 40 kilometrów od jeziora Inle, a w 2004 r. pierwsze birmańskie wino pojawiło się na rynku. W 2003 r. nieco bliżej, kilkanaście minut rowerem od leżącego nad samym jeziorem miasteczka Nyaung Shwe otwarto drugą winnicę i winiarnię – będącą w rękach Birmańczyków. Jak twierdzi jej menedżerka, w kraju działają obecnie tylko te dwie: Aythaya i ta, którą odwiedzamy – Red Mountain Estate.

Na zboczach gór okalających jezioro Inle posadzono 400 000 sadzonek winorośli różnych odmian sprowadzonych m.in. z Francji i Hiszpanii. Mamy tu więc Syrah, Pinot Noir, Tempranillo i Carignan używane do produkcji win czerwonych i różowych oraz Sauvignon Blanc, Chenin Blanc, Muscat Petit Grain i Chardonnay, z których powstają przepyszne wina białe.

Obszar ten leży na wysokości 1000 m. n.p.m. W czasie owocowania (pomiędzy październikiem a marcem) noce bywają tu chłodne, a dni słoneczne, co nadaje winu odpowiedniego smaku. Można go posmakować w czasie degustacji, zamawiając kilka próbek. Karta nie jest długa, wino mieści się na jednej stronie, na drugiej znajduje się kilka przekąsek, ale cień, czas, który tutaj płynie leniwie i zielone połacie winorośli kojące wzrok sprawiają, że można tu siedzieć i siedzieć godzinami sącząc kolejne rodzaje wina z kieliszków. Przy czym muszę przyznać, że co jedno to lepsze!

W winnicy pracuje Francuz, Francois Raynal, który dba o odpowiednią jakość wina produkowanego zgodnie z najnowszymi technologiami sprowadzonymi z Europy. Po degustacji i zakupach namawiamy menadżerkę, by pokazała nam, jak wytwarza się wino w Red Mountain Estate. Oczywiście wszystkie maszyny stoją, bo w listopadzie jest już dawno po sezonie produkcji, ale wędrując po winiarni możemy zauważyć, ze faktycznie jest ona bardzo nowoczesna.

Czego nie spróbowałyśmy w sali degustacyjnej – próbujemy prosto z wielkich kadzi, w których przechowywane jest wino. Oprowadzająca nas dziewczyna przymyka oko kiedy podstawiamy usta pod kurek i sączymy z niego słodki Muskat. I chociaż my widzimy tylko te wielkie metalowe kadzie, to podobno najlepsze tutejsze wina leżakują 10 miesięcy w dębowych beczkach w piwnicy.

Birma zaskakuje nas swoim winem. Nie jest to coś, czego moglibyśmy się tu spodziewać i muszę przyznać, że jak dla mnie jest to bardzo miła niespodzianka. Chętnie napiłabym się jeszcze kiedyś w miłym towarzystwie kieliszka różowego Rose d’Inle albo czerwonego Shiraza…

Wino – takie na pierwszy rzut oka nie-birmańskie. Nieoczywiste. Niespodziewane. Ale przyznaję szczerze, że z Birmy przywiozłam mnóstwo fantastycznych wspomnień, a popołudnie w Red Mountain Estate jest jednym z nich!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF