Cedar Pride. Mój pierwszy raz we wraku statku

Ktoś stwierdził niedawno, że nie mamy już szans być odkrywcami, bo tak naprawdę na świecie prawie wszystko już zostało odkryte, znalezione, opisane, odwiedzone. Człowiek był już prawie wszędzie. Jeśli jedziesz gdzieś jako turysta to możesz być pewien, że ktoś przed tobą już tam był. Może i tak. Kiedy jednak szykuję się do mojego pierwszego nurkowania przy wraku statku, to czuję się co najmniej jak odkrywca Titanica na dnie oceanu! I co z tego, że przede mną nurkowały tam pewnie tysiące osób. I co z tego? Dla mnie jest to pierwszy raz i jestem podekscytowana jak nastolatka przed pierwszą randką. Kombinezon założony, ciężarki przypięte, butla na plecach, maska na oczach… Schodzimy pod wodę, żeby na własne oczy zobaczyć to, co zostało ze statku Cedar Pride.

Planując nurkowanie w Jordanii odzywam się do jednego z centrów z pytaniem o możliwości, opisując jednocześnie swoje doświadczenie. Dostaje niemal natychmiastową odpowiedź: dwa nury, jedno przy wraku statku i drugie na rafie. Odpisuję, że ja przy wraku jeszcze nie nurkowałam. Okazuje się, że nie jest to problemem. Cedar Pride nie jest wymagającym statkiem.

Frachtowiec zatopiono w Zatoce Akaba w 16 listopada 1985 r., tworząc coś, co niektórzy dzisiaj nazywają najbardziej fotogenicznym miejscem nurkowym w Jordanii.

Faktycznie, jestem zachwycona tym, co widzę po zejściu pod wodę. Przez tyle lat na dnie wrak stał się jakby sztucznym fragmentem rafy. Porastają go kolorowe koralowce, pomiędzy którymi przemykają rybki.

Ahmed, divemaster, przed nurkowaniem tłumaczy, co mniej więcej zobaczymy i co będziemy robić. Mamy między innymi wpłynąć do środka! I rzeczywiście, pod wodą w pewnym momencie pokazuje nam, którędy płynąć. Tylko ostrożnie…

We wraku jest miejsce, gdzie utworzyła się poduszka powietrzna. Wynurzam powoli głowę, by nie uderzyć w „sufit”, bo przestrzeń bez wody nie jest duża. Rozglądam się, wyjmuję aparat z ust i… wciągam do płuc powietrze! Kilka metrów pod wodą!

Wypływamy na zewnątrz i dalej eksplorujemy wrak. Maksymalna głębokość, na jakiej leży statek, to 25 metrów, jednak my schodzimy tylko na 16. Ale widoki i tak są świetne!

Statek zbudowano w 1964 r. w Hiszpanii. Kilkukrotnie zmieniał nazwę i właściciela. W sierpniu 1982 r., kiedy stał w porcie w Akabie, w maszynowni wybuchł pożar, który przeniósł się także do części mieszkalnej. Zginęło dwóch członków załogi. Statek, choć nadal unosił się na wodzie, był tak poważnie uszkodzony, że właściciel po prostu go porzucił.

I tu ciekawostka. Wiecie, że król Jordanii Abdullah jest zapalonym nurkiem? A jest! I to on (wówczas jeszcze będąc księciem) zainteresował się frachtowcem i pomysłem zatopienia go w Zatoce Akaba celem utworzenia ciekawego miejsca do nurkowania i sztucznej rafy. Dno w zatoce szybko opada, przez co w zasięgu zwykłych nurków nie ma w Jordanii żadnego wraku, który zatonąłby w sposób… hmm, nazwijmy to naturalny.

Zatopienie statku nie jest tak łatwe, jak się wydaje. Najpierw trzeba go przygotować, usunąć resztki paliwa i wszystkie elementy, które mogłyby stanowić zagrożenie dla nurków. Potem znaleźć miejsce – tak, by jak najmniej uszkodzić rafę koralową, nie zniszczyć kadłuba, ułożyć go równolegle do linii brzegowej i na głębokości około 20-30 metrów. Książę Abdullah osobiście brał udział w wyborze odpowiedniego miejsca.

Miejsce jest świetne! Drogi królu – bardzo cieszę się, że wsparłeś pomysł zatopienia Cedar Pride, dając mi i wielu innym nurkom możliwość przeżycia fantastycznej przygody, jakim jest nurkowanie przy wraku. I chociaż nie widziałam zbyt wielu kolorowych rybek ani innych morskich stworzeń poza koralowcami to uważam to za jedno z najlepszych nurkowań w moim niewielkim doświadczeniu :)

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF