Elevadores

O ile powszechnie wiadomo, że Rzym położony jest na siedmiu wzgórzach, to może nie wszyscy wiedzą, że z Lizboną jest podobnie. Teren do płaskich nie należy, ale warto zwiedzać Lizbonę na piechotę, bo to pozwala najlepiej poczuć atmosferę miasta. Ponieważ jednak Lizbona nie jest miastem, po którym poruszają się tylko żwawi turyści, ale jest tutaj też pełen przekrój wiekowy mieszkańców, w kilku przypadkach aby ułatwić im poruszanie się po mieście, wybudowano trzy kolejki linowe-szynowe i jedną wieżę-windę, czyli elevadores, które zapewniają szybki i łatwy dojazd na najwyższe wzgórza.

Najładniejszą moim zdaniem kolejką jest Elevador da Bica, nazywany także Ascensor da Bica, całkiem niedaleko dworca Cais do Sodré. Ta kolejka pokonuje trasę o długości 245 metrów wzdłuż Rua da Bica de Duarte Belo, od Rua de São Paulo na dole, aż po Largo de Calhariz na górze. Składa się z dwóch wagoników jeżdżących naprzemiennie. Kiedy jeden zjeżdża w dół, drugi podjeżdża pod górę. Z górnej stacji rozciąga się piękny widok na uliczkę da Bica i Tag płynący leniwie u podnóża wzgórza.

Ładny jest też Elevador da Glória, prowadzący z Praça dos Restauradores, niedaleko którego znajduje się stacja metra Restauradores (niebieska linia), do Bairro Alto czyli jednej z najstarszych dzielnic Lizbony, w której kwitnie nocne życie imprezowe. Przy górnej stacji Glórii położony jest punkt widokowy Miradouro de São Pedro de Alcântara, skąd można podziwiać centrum Lizbony i położony na przeciwległym wzgórzu Zamek św. Jerzego (Castelo de São Jorge). Nic dziwnego, że to najbardziej popularny elevador, który przewozi rocznie ponad 3 miliony osób.

Elevador do Lavra to najstarsza z lizbońskich kolejek – została uruchomiona 19 kwietnia 1884 r. To jednocześnie najbardziej stroma kolejka, stopień jej nachylenia wynosi 22,9%, przy długości 188 metrów. Dolna stacja znajduje się przy Largo da Anunciada a górna – przy Rua Câmara Pestana.

Ostatni elevador lizboński nie jest kolejką, tylko raczej windą. Elevador de Santa Justa, zwany też Elevador do Carmo, znajduje się w samym centrum miasta (a dokładniej w dzielnicy Baixa), przy Rua do Ouro i wwozi pasażerów na Largo do Carmo, przy którym położone są przepiękne ruiny klasztoru Convento do Carmo, zburzonego w czasie trzęsienia ziemi w 1775 r. Wszystkie elevadores zostały skonstruowane przez portugalskiego inżyniera Raoula Mesniera du Ponsarda, jednak to w przypadku Santa Justa najlepiej widać wpływy tego, że był on uczniem Gustava Eiffla. Budowa tej ażurowej wieżyczki o wysokości 45 metrów rozpoczęła się w 1900 r. i została ukończona dwa lata później.

Drewniane kabinki windy nie dojeżdżają do samej góry elevadora. Na najwyższą platformę prowadzą kręcone schodki. Otwarto tam kawiarenkę, w której serwują m.in. przepyszny świeżo wyciskany sok pomarańczowy i jeszcze lepszą sangrię. I tylko ceny są adekwatne do wysokości wieżyczki :) Jednak warto tam wjechać i usiąść na chwilę, podziwiając panoramę miasta, Zamek św. Jerzego, katedrę Sé i Tag. Polecam zachód słońca, kiedy miękkie i ciepłe światło tworzy cudowną atmosferę.

I co najlepsze – kolejki traktowane są jak wszystkie inne środki publicznego transportu więc aby się nimi przejechać wystarczy mieć zwykły bilet komunikacji miejskiej.

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF