Sekretna receptura ciastek z Belém

Zima za oknem! W mediach wszyscy nawołują do pozostania dzisiaj w domach, jeśli nie ma konieczności wychodzenia. A jak już się siedzi w domu i a dużo wolnego czasu, to na osłodę można upiec przepyszne ciasteczka portugalskie. Wiadomo, że najlepsze pastéis są w Belém. Wszystkie inne pastéis de nata to tylko podróbki tych oryginalnych, bo receptura pilnie jest strzeżona. Ja jednak zdołałam ją w tym roku potajemnie wykraść… A więc do dzieła! Tylko napiszcie potem, czy dobre wyszły!

Jak już pewnie wiecie, ciasteczka te składają się z ciasta francuskiego wypełnionego kremem podobnym do budyniu. Żeby zrobić 20 babeczek, potrzebujemy 300 g. mąki i 250 g. margaryny i szczyptę soli. Na krem potrzebne będą pół litra śmietany, 4 żółtka jaj, 2 łyżeczki mąki, 100 g. cukru i starta skórka z jednej cytryny. I zasmażka. Tfu, cynamon, do posypania.

Mąkę i sól trzeba wymieszać w misce z wodą na jednolita masę i zostawić na kilkanaście minut. Potem podzielić margarynę na 3 części. Ciasto rozwałkować, posmarować pierwszą częścią margaryny i zwinąć w rulon. Rulon znowu rozwałkować, posmarować margaryną i zwinąć. I jeszcze raz. Odstawić to na 20 minut do lodówki, następnie pociąć na plastry ok. 2 centymetrów grubości. Na koniec z każdego plastra uformować babeczki. Najtrudniejsze za nami :)

Teraz krem. Trzeba ubić żółtka, a następnie wrzucić je do garnka wraz z pozostałymi składnikami. Podgrzać na małym ogniu, ostrożnie mieszając. Kiedy się zagotuje, zdjąć garnek z ognia i poczekać, aż ostygnie. I teraz, tadam! Napełniamy babeczki kremem, wkładamy do piekarnika nagrzanego do 200 stopni i pieczemy, aż zrobią się złociste. Można podawać jeszcze ciepłe, posypane cynamonem. Smacznego!

A teraz na serio, chyba nie myśleliście, że udałoby mi się wykraść prawdziwy przepis? Nic z tych rzeczy. Trafiłam w Sintrze na książkę kucharską z przepisami kuchni portugalskiej, to i sfotografowałam przepis, coby podzielić się z Wami tym dobrem.

Na koniec trochę historii czyli skąd w ogóle wzięły się te ciasteczka, której receptury strzeże się jak oka w głowie? Na początku XIX w. w okolicach Klasztoru Hieronimitów znajdowała się mała rafineria cukru trzcinowego i sklepik. Wskutek rewolucji liberalnej, w 1834 r. wszystkie klasztory w Portugalii zostały zamknięte. Aby przetrwać, ktoś z klasztoru zaoferował słodkie ciastka w przyklasztornym sklepie, które szybko zdobyły popularność.

Można powiedzieć, że trafiono na żyłę złota. Przepis na ciasteczka znali tylko mistrzowie, którzy ręcznie przygotowywali ciasteczka w sekretnych komnatach. Dzisiaj Belém szczyci się tym, że ciacha serwowane dzisiaj nie różnią się niczym od tych, które podawano dawniej. I chociaż kawiarnia Pastéis de Belém wygląda trochę jak fabryka ciastek, to rzeczywiście nadal można tam poczuć przyjemną atmosferę.

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF