Festa des Vermar – radosne winobranie na Majorce

Z końcem września na Majorce nadchodzi czas winobrania. A to jak nasze żniwa. Święto, do którego całe miasteczko Binissalem przygotowuje się od miesięcy. Są koncerty, zabawy, bitwa na nadgniłe winogrona. Radosne celebrowanie, w czasie którego przelewają się hektolitry wina – i tego młodziutkiego, i tego już bardziej dojrzałego. Jest też parada, w której biorą udział mieszkańcy miasta i okolic. Kolorowa, wesoła, tradycyjna. Jest na co popatrzeć i czego spróbować!

Tego dnia pociąg z Palma de Mallorca do Binissalem jest niczym wehikuł czasu. Wysiadam na dworcu i od razu w oczy rzucają mi się postaci jak z minionej epoki. Panie w pasiastych spódnicach do samej ziemi, czarnych bluzkach i białych chustkach założonych na głowę lub zarzuconych na ramiona.

Panowie w białych rajtuzach, bufiastych spodniach, białych koszulach i ciemnych kamizelkach. Czasem na szyi przewiązana czerwona chusta. Na nogach espadryle. Niektórzy noszą na głowach słomkowe kapelusze.

Przebieranki są oczywiście frajdą nie tylko dla dorosłych. Większość dzieci wygląda jak miniaturowe kopie swoich rodziców.

A już najsłodszy widok to niemowlęta w wózkach. Można je bez trudu pomylić z laleczkami. Pasiaste ubranko, chustka na głowie, a w buzi smoczek. Nie mogę się napatrzeć i zaczynam się zastanawiać, czy te miejscowe dzieci w butelce dostają mleko czy młode wino.

Słoneczko przyjemnie przygrzewa. W oddali słyszę radosną muzykę. Idę w jej kierunku i już po chwili docieram do głównego placu Binissalem. Kręci się tu już spory tłumek ludzi – większość z nich to jednak miejscowi. Turystów z aparatami na szyjach nie ma wielu.

Festa des Vermar nie jest imprezą szeroko reklamowaną na Majorce. Gdyby nie powiedziała mi o niej koleżanka z pracy, która mieszka tu już od 30 lat, wcale bym o niej nie wiedziała. Żadnych plakatów, ulotek. Nic. Nawet kiedy szukam informacji o festiwalu, znajduję je wyłącznie w języku katalońskim. Ale to nie znaczy, że turyści są tu niemile widziani. Wręcz przeciwnie, dogaduję się swoim łamanym hiszpańskim z kilkoma osobami i wszyscy bardzo miło mnie witają, zagadują i doradzają gdzie stanąć, by mieć najlepszy widok na paradę.

Oto idą! Zza zakrętu wyłaniają się pierwsze przystrojone odświętnie wozy, platformy i ciągniki. Motywem przewodnim jest oczywiście wino i winorośl. Fioletowe baloniki udają winogrona. Niektórzy zaszaleli. Przejeżdżają przede mną atrapy samolocików, pojazd przypominający auto Flinstonów, statek, owinięta winoroślą kula ziemska, przeogromna butelka wina a nawet wulkan, z którego zamiast lawy wypływa wino!

Tego dnia do Binissalem lepiej przyjechać głodnym. Z platform rozdawane są bowiem zupełnie za darmo same pyszności! A to koreczki z winogron i żółtego sera, a tam już ktoś częstuje kanapkami z sobrasadą (rodzaj miejscowej, lekko pikantnej, przepysznej mięsnej pasty). Z góry lecą cukierki, po które swoje małe rączki wyciąga tłum dzieciaków. A za moment ktoś wciska mi w dłoń kubeczek z winem.

Jakby jednak komuś było mało, za plecami stoją stragany, gdzie to wszystko można kupić. Są sery, jest sobrasada, są smakowite empanady z najprzeróżniejszym nadzieniem. Można się też zaopatrzyć w butelki lokalnego wina – wszystkiego jest do wyboru, do koloru i pod dostatkiem.

Nie wiem, w którym kierunku patrzeć. Udziela mi się ten wesoły nastrój świętowania. Uwielbiam takie festiwale, gdzie ludzie umieją się wspólnie bawić, dzielić i uśmiechać się do siebie. Nie wstydzą się własnej tradycji, tylko kultywują i przekazują zwyczaje młodszemu pokoleniu. Gdzie na straganach łatwiej można kupić lokalne wyroby niż sprowadzane z Chin plastikowe zabawki i pamiątki. Wsiadając do pociągu powrotnego żałuję, że nie mogę zostać dłużej, że trzeba jechać do pracy…

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF