La Graciosa, mniejsza siostra Lanzarote

Miasteczko wygląda jak żywcem wyjęte z westernu. Pusta ulica – jeśli ulicą można nazwać trakt z ubitego, żółtego piachu. Po lewej i prawej stronie rosną pojedyncze kaktusy. Brak żywej duszy. Oczyma wyobraźni widzę dwóch rewolwerowców w kapeluszach i skórzanych kamizelkach pojedynkujących się na środku miasteczka i szeryfa prowadzącego do aresztu rabusia złapanego na próbie napadu na dyliżans. Dziki Zachód, tyle że nie na zachodzie, a na północy Lanzarote.

La Graciosa jest niewielką wysepką, oficjalnie uznawaną za część Lanzarote. Kiedyś zresztą nią była, a dziś cieśnina oddzielająca obie wyspy ma głębokość jedynie 15 metrów. Mieszkańcy w liczbie około 650 próbują jednak walczyć o to, by ich małą ojczyznę uznano za ósmą odrębną, zamieszkaną Wyspę Kanaryjską (obok Teneryfy, Gran Canarii, Lanzarote, Fuerteventury, El Hierro, La Palmy i La Gomery).

Ciekawostką powtarzaną przez przewodników i rezydentów z Lanzarote niech będzie fakt, że owe 650 osób należy do jedynie dziewięciu rodzin. Nie chcę sobie wyobrażać, co się tam dzieje, ale chyba ciężko znaleźć sobie partnera, który nie byłby chociaż kuzynem. Mówi się, że tak małe zróżnicowanie DNA jest przyczyną występowania na wyspie wielu chorób genetycznych.

Nie wnikam w drzewo genealogiczne mieszkańców La Graciosy, więc trzymajmy się tematu cyferek. Na wyspie znajdują się jedynie dwie miejscowości. Mniejsza z nich to położona na północ Pedro Barba – mała wioska rybacka. Zasiedlona jest ona okresowo, wyłącznie latem. Zimą po pustych ulicach hula tylko wiatr.

W tym okresie ludzie przenoszą się albo na Lanzarote, albo do większej miejscowości – Caleta del Sebo. Nazwijmy ją szumnie stolicą wyspy. Jest to też główny tutejszy port. Wielkomiejskiego gwaru jednak tu nie doświadczymy. Ba! Nie ma nawet asfaltowych ulic. Jak zresztą na całej wyspie, gdzie czas zatrzymał się lata temu.

Plotki mówią, że na La Graciosie jest tylko kilka aut, wszystkie terenowe, a w dodatku tylko dwóch producentów, bo tylko te dwa typy samochodów umie naprawiać miejscowy mechanik.

Myślę, że dużo przyjemniej niż samochodem, poruszać się po okolicy na piechotę lub rowerem. Nie potrzeba wiele czasu, by zejść Caleta del Sebo wzdłuż i wszerz.

Niedaleko portu stoi urokliwy kościółek z dzwonnicą. Ołtarz w środku udekorowany jest elementami marinistycznymi.

Tutejsze domki przypominają te z Lanzarote i zachwyca ich spójny styl. Wszystkie są niskie, pomalowane na biało, z zielonymi lub czarnymi drzwiami i okiennicami. Tylko te w pierwszej linii od brzegu mogą mieć okiennice niebieskie.

Wygląda to trochę tak, jakby jakieś duże dziecko ustawiło na plaży domki z klocków. I tak chyba trochę czują się mieszkańcy, bo kiedy wychodzą na ulicę to tak jakby wchodzili od razu na plażę.

Nad brzegiem oceanu znaleźć można wyciągnięte z wody kolorowe łodzie rybackie. Gdzieniegdzie suszą się rozpięte sieci rybackie. Rybołówstwo jest tu nadal bardzo popularne.

W porcie także cumuje kilka łodzi rybackich, ze dwa jachty i kilka wycieczkowych katamaranów.

Żeglujemy jednym z nich w kierunku południa wyspy, by rzucić okiem na Montaña Amarilla – Żółtą Gorę, czyli jeden z tutejszych wulkanów.

Nazwa góry wznoszącej się na 172 metry n.p.m. pochodzi od koloru jej południowego stoku. Ten z kolei bierze się z występujących tutaj związków siarki.

Nieopodal znajdują się piękne, złociste plaże, w tym Playa de La Cocina – Kuchenna Plaża, nazywana tak ze względu na to, że mieszkańcy La Graciosy chętnie urządzają tu grilla. Nasz katamaran zatrzymuje się przy Playa Francesa i mamy trochę czasu na relaks. Można popływać, poleżeć na mięciutkim piasku albo podglądać, jak kuchcik przyrządza przepyszną paellę.

Po posiłku przychodzi czas, by wracać do domu. Nasz katamaran zawija znowu do portu w Caleta del Sebo, skąd bierzemy prom z powrotem na Lanzarote. Patrzę na oddalający się brzeg z myślą, że chciałabym tu kiedyś spędzić kilka dni, relaksując się w czasie spacerów po porcie i wycieczek rowerowych po wyspie.

Jak podobają się Wam takie miejscowości, gdzie zatrzymał się czas? Chcielibyście popłynąć choć na jeden dzień na La Graciosę?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF