Marta Owczarek, Bartek Skowroński: Byle dalej

Czasem myślę, że powinnam przestać czytać książki podróżnicze. Albo sięgać jedynie po te napisane przez znanych podróżników – Wojciecha Cejrowskiego, Jacka Pałkiewicza, Martyny Wojciechowskiej. Można wtedy pomyśleć wow, oni to dopiero mają przygody! Trochę pozazdrościć, ale w sumie uznać, że to w końcu profesjonaliści, starzy wyjadacze, którzy z niejednego pieca chleb jedli i w niejednej dżungli w hamaku spali. Nie, ja sięgam po książki takie, jak Byle dalej Marty Owczarek i Bartka Skowrońskiego.

Marta i Bartek pewnego dnia postanowili, że za dwa lata wyruszą w podróż. Odkładali pieniądze, planowali. Gdy przyszedł czas, z trudem ale jednak, złożyli wypowiedzenia w pracy, przygotowali się i pojechali. Przejechali kawał świata, a potem to opisali i wydali książkę. Ładną, z fajnymi fotografiami.

A ja tę książkę przeczytałam. Ne jednym tchem, więcej – zajęło mi to nawet dość sporo czasu. To dlatego, że przygód w niej co niemiara i czasem potrzebowałam po prostu odpoczynku. Nie spieszyło mi się, więc po prostu dozowałam sobie przyjemność podróżowania z Martą i Bartkiem. Tym bardziej, że książka pisana jest trochę jak blog (autorzy prowadzili go zresztą w czasie swojej podróży), więc bez problemu można ją podzielić na odcinki.

Język też jest blogowy. Często osobisty – są emocje, kłótnie, szczęście i łzy, wrażenia i spostrzeżenia. Czasem, jak dla mnie, za bardzo. To nie jest książka o świecie widzianym oczami podróżników, to jest książka o przygodach podróżników na tym świecie. Momentami brakuje mi trochę tego świata.

Z drugiej strony przygody, jakie przeżywają Marta i Bartek bywają naprawdę niecodzienne. Chociażby dwukrotnie złamana noga. Niektóre są przezabawne, inne zupełnie nie do pozazdroszczenia. Cóż, uroki podróżowania…

I tu wracam do kwestii czytania książek podróżniczych. Bo jak czytam o podróżach zwykłych ludzi, takich jak ja, jak wy, to zaczynam się zastanawiać, co mnie jeszcze powstrzymuje. Albo inaczej – wiem, co mnie powstrzymuje, ale czy naprawdę powinno? Niełatwo było rzucić pracę w biurze, gdzie miałam perspektywę robienia ciekawej kariery w międzynarodowej korporacji, po to, by pracować jako rezydentka za granicą – ale nie żałuję. Co dalej? Czekać jeszcze? Takie pytania się pojawiają, bo długa podróż to jedno z moich wielkich marzeń, a przykłady osób takich jak Marta i Bartek tylko pokazują, że to wcale nie jest trudne. Że każdy może.

Jeżeli więc gdzieś tam w was tli się iskierka, która sprawia, że myślicie o wielkiej podróży, to… sięgnijcie po książkę Byle dalej, czytajcie blogi podróżnicze, róbcie plany, miejcie marzenia. Aż w końcu podejmiecie decyzję. I może też napiszecie książkę po zakończeniu swojej podróży?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF