Migawki znad Morza Martwego

Sól, sól, sól. Wszędzie pełno soli. Wielkie kryształy, kulki, kawały i kawałki. Plaża – aż dziw bierze, że ktoś w ogóle nazywa to plażą – to po części gruby piasek, po części sól. Woda słona. I gorzka. Zanurzam palec, oblizuję i nie mogę pozbyć się okropnego smaku z ust. Zanurzam stopy w przejrzystej wodzie. Skóra trochę szczypie. Nie, szczypie coraz bardziej. Co to w ogóle ciągnie ludzi nad tę nieprzyjazną wodę? Co ciągnie ludzi nad Morze Martwe?

Pamiętam z lekcji geografii – największa depresja na świecie to lustro Morza Martwego. 427 metrów pod poziomem morza (takiego standardowego). A przez nadmierne korzystanie z wody Jordanu lustro to jeszcze coraz bardziej się obniża (około metr rocznie). Czyli będzie coraz bardziej depresyjnie.

Moje pierwsze spotkanie ze Słonym Morzem, jak również bywa nazywane to – bądź co bądź – jezioro, jest krótkie. Docieramy tu autem na zachód słońca. Nie jesteśmy sami, na wzgórzu zgromadziła się całkiem pokaźna grupka ludzi. Niektórzy robią zdjęcia, inni wyciągają szisze i stoły piknikowe. Imprezowy nastrój.

Trochę mi mało, chcę tu wrócić jeszcze raz. I nie patrzeć na zachodzące słonce, ale zanurzyć się w słonej wodzie. Albo chociaż stopy. Spełnione kilka dni później marzenie przypłacam swędzącą, czerwoną wysypką na łydkach.

Warto wiedzieć, że ze średnim zasoleniem wynoszącym około 34% (dla porównania średnie zasolenie wody oceanicznej wynosi 35‰ czyli jest mniej więcej dziesięć razy mniejsze, niż Morza Martwego) jezioro to nie jest najbardziej słonym zbiornikiem wodnym na świecie. Jest kilka bardziej ekstremalnych.

Jest za to najgłębszym ekstremalnie słonym jeziorem. Jego głębokość sięga 306 metrów. Czyli jeśli wyschnie, to tutejsza depresja będzie jeszcze większa.

Przez tak wysokie stężenie soli żadne organizmy poza prostymi bakteriami i prostymi grzybami nie są w stanie przetrwać w jego wodach. No i człowiekiem. Człowieka ciągnie nad Morze Martwe. Człowiek próbuje zanurzyć się w wodzie, co jest jednak bardzo trudne – ogromne zasolenie sprawia, że ciało unosi się bez problemu na wodzie.

Są w Jordanii ośrodki wypoczynkowe nad brzegiem Morza Martwego. Jest też publiczna plaża, z prysznicem – płatna kilkanaście dinarów. Prysznic jest ważny – po kąpieli trzeba dokładnie umyć ciało, inaczej skóra może dać się amatorowi kąpieli we znaki. Spłukanie wodą z butelki nie jest efektywne. Sprawdziłam na własnej skórze!

Woda jest taka… oleista. Lepi się. Mało przyjemna w dotyku. Zanurzam w niej dłoń nie zauważając, że mam na niej małą rankę. Ta boleśnie daje mi o sobie znać. Postanawiam nie zanurzać aparatu, ale postanowienia sobie, a fale sobie.

Nad brzegiem spotykamy grupę Jordanek z dziećmi. Dzieciaki bez problemu wbiegają do wody. Kobiety od pluskania w wodzie wolą piknik i sziszę na brzegu. Zapraszają nas do siebie. Dzielą się ciastem, herbatą. Takie zwykłe popołudnie nad morzem. Tyle, że martwym.

Na pamiątkę przywożę znad morza kawałek soli. I tę nieszczęsną wysypkę. I zdjęcia. Mimo, że martwe, słone i nieprzyjazne – Morze Martwe ma coś, co ciągnie jak magnes. Nie miałabym nic przeciwko temu, żeby tam jeszcze wrócić. Może spróbowałabym nawet popływać :)

Byliście? Próbowaliście się zanurzyć? A może chcecie się wybrać nad morze…?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF