Na tropie różowych flamingów

Różowe, różowiutkie. Fotogeniczne takie. Mam w głowie takie scenki – stado flamingów zrywa się do lotu nad taflą jeziora. I sama chciałabym kiedyś taką fotkę cyknąć. No i w ogóle zobaczyć całe wielkie różowe stado. A gdzie szukać flamingów, jak nie nad jeziorem Nakuru w Kenii? Nie przygotowuję się, nie orientuję się, że od jakiegoś czasu flamingom się wcale tu tak bardzo nie podoba i przeniosły się gdzieś indziej. Mając chwilę wolnego muszę jechać nad jezioro Nakuru. I jadę!

Punktualnie o siódmej rano spod hotelu odbiera nas nasz kierowca, Henry. Niebo zasnute jest gęstymi chmurami, w nocy nie pada, a ja naiwnie wierzę, że może się przejaśni. Po szybkim załatwieniu formalności jesteśmy już na terenie parku narodowego. Henry opowiada nam o anomaliach, jakie występują w okolicy. Poziom wody w jeziorze od jakiegoś czasu się podnosi, a teraz dochodzą do tego deszcze. Wody jest tak dużo, że częściowo trzeba było wyznaczyć nowe szlaki dla aut, bo stare, leżące bliżej brzegu, zostały zalane. W tym celu wycięto trochę drzew, a na leżących przy drodze gałęziach baraszkują pawiany.

Pełno jest też ptaków. Park Narodowy Jeziora Nakuru nazywany jest zresztą rajem dla ornitologów. Ja ciągle wypatruję różowych flamingów, ale żadnego nie mogę dojrzeć. A tu w międzyczasie przy drodze znajdujemy pasące się stado bawołów afrykańskich. Zaczyna chwilowo padać.

Jedziemy dalej. W pewnym momencie w oddali Henry widzi nosorożca. Zwierzę jest tak daleko, że ja dostrzegam go dopiero przez aparat z teleobiektywem. Nic się nie martw – mówi nasz kierowca. Nosorożców jest tu sporo, spotkamy jeszcze więcej. I faktycznie, niecały kwadrans później ogromne jak czołg zwierzę wychodzi z krzaków, obok których właśnie przejeżdżamy!

Za moment z gęstwiny wygląda żyrafa. Jedna? Nie, zaraz obok druga! I trzecia! Na patykowatych nogach przechodzą przed maską naszego samochodu i znikają w lesie.

Oto są i zebry! Wcześniej w Tsavo i w Masai Mara widziałam je na spalonej słońcem sawannie. Tym razem pasiaste zwierzaki również przebiegają przed samochodem i znikają w krzakach po drugiej stronie drogi.

A tam siedzi lwica! – Henry zatrzymuje auto i wskazuje gdzieś w dal. Gdzie? W wysokiej trawie ciężko dostrzec umaszczonego na brązowo kota, jak duży by on nie był. No ale jest! Leniwy nie chce się ruszyć, a chwilę później kładzie się zupełnie i znika z widoku.

Wyjeżdżamy z gąszczu na płaski teren nad brzegiem jeziora i niemal od razu znajdujemy grupę nosorożców białych wylegujących się na trawie. Nosorożce wcale nie są białe, tylko szare, a ich nazwa bierze się z błędnie rozumianego słowa wide, oznaczającego coś szerokiego, w tym przypadku pysk. White brzmi przecież podobnie.

I w końcu są! Niewiele i wcale nie są aż takie różowiutkie. Henry tłumaczy, że to przez dużą ilość wody spada zasolenie jeziora, a wraz z tym flamingi robią się wyblakłe. A i tak większość z nich przenosi się gdzieś indziej, na przykład nad jezioro Bogoria. Fotografuję niewielkie stadko flamingów brodzących w wodzie, które wcale nie chcą się poderwać do różowego lotu.

Safari zbliża się ku końcowi, a my zbliżamy się do bramy parku. I w tym momencie zza chmur wychodzi przepiękne słońce! No cóż, takie widocznie mam szczęście. Najważniejsze, że udało mi się podejrzeć kilka ciekawych zwierzaków. A różowego stada flamingów będę musiała jeszcze gdzieś poszukać!

Przewodnik po Kenii
O safari w Parku Narodowym Jeziora Nakuru, a także o wielu innych atrakcjach poczytasz w moim przewodniku po Kenii! Kliknij tutaj i kup :)

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF