Prater. Bo kto nie lubi jeździć na karuzeli?

Ten drążek zabezpieczający wygląda solidnie. I jeszcze pasy. Raczej ciężko wypaść z krzesełka – mówię na głos do siedzącej obok Sylwii. A tak naprawdę bardziej do siebie. Choć udaję odważną, to jednak czekający mnie za chwile przejazd na karuzeli wywołuje lekki niepokój. Bo Praterturm to nie byle jaka karuzela, tylko ta najwyższa na świecie. 117 metrów. Wyobraźcie sobie, że Statua Wolności okręca was wokół wyciągniętego w górę palca. No, to na tej karuzeli lata się jeszcze wyżej!

Prater. Tutaj chyba w każdym dorosłym budzi się dziecko. Wesołe miasteczko jest częścią większego parku, dawnych terenów łowieckich otwartych dla ludu w 1766 r. przez cesarza Józefa II. Najsłynniejszą jego atrakcją jest ogromny diabelski młyn, Wiener Riesenrad.

Z przymocowanych do wielkiego koła wagoników rozciąga się wspaniały widok na całą stolicę Austrii.

Przepiękny widok jest też z Praterturm. Dochodzę do takiego wniosku kiedy już na wysokości niemalże stu metrów stwierdzam, że wcale nie jest tak strasznie. Nie kręci mi się w głowie, nie boję się, że spadnę. Przestaję kurczowo ściskać łańcuchy, na których wisi moje krzesełko i zaczynam rozkoszować się przejażdżką. Zimny wiatr owiewa mi twarz, oczy zaczynają lekko łzawić, a ja mimo to czuję, że się uśmiecham.

Wstęp do wesołego miasteczka jest bezpłatny, płaci się za każdą atrakcję oddzielnie. Jak ktoś lubi tego typu rozrywkę to może zostawić tu majątek. Praterturm to na przykład wydatek 5 euro. Doświadczenie jest jednak warte swojej ceny! Jak ktoś naprawdę boi się wysokości może pojeździć na mniejszych karuzelach, są też samochodziki, zamek strachu, huśtawki, strzelnice i wiele, wiele innych rozrywek!

Jeden nabój kosztuje 1 euro. Biorę trzy. Pierwszy strzał – pudło. Drugi – też pudło. Przymierzam się do trzeciego. Celuję uważnie, muszka, szczerbinka, niby wszystko gra. I co? Pudło! Pan z obsługi pyta, co chciałam ustrzelić. Kwiatka – odpowiadam. Czerwonego. Pan zabiera ode mnie strzelbę i z uśmiechem podaje mi sztuczną czerwoną różę. Śmiejemy się z dziewczynami, że będę mogła poudawać dobrego strzelca!

Reszta naszej grupy czeka w Schweizerhaus. To jedna ze słynnych tutejszych knajpek, serwująca tradycyjne austriackie dania. Na stołach króluje golonka, czy może raczej golona, bo jedną porcją spokojnie najedzą się dwie czy trzy osoby. Ja decyduję się na Wiener Schnitzel, sznycel po wiedeńsku. Taki austriacki schabowy. Do tego oczywiście kufle piwa!

Kiedy przejażdżka na karuzeli dobiega końca aż żałuję, że trzeba schodzić z krzesełek. Jest bosko! – namawiam Karolinę i Kasię, które nie są do końca przekonane. Wcale nie strasznie. I nie kręci się w głowie – dziewczyny w końcu decydują się na przejażdżkę i ruszają na karuzelę. Tylko trzeba się ciepło ubrać, bo na górze mocno wieje. Dziewczyny zajmują miejsca, gra muzyczka, mrugają kolorowe światełka. Karuzela rusza, unosi w górę kolejną grupkę ludzi. Mój wewnętrzny dzieciak śmieje się i mówi, że trzeba będzie kiedyś tu wrócić…

A Wy kiedy ostatni raz bawiliście się w wesołym miasteczku…?

Wiedeń odwiedziłam w ramach wycieczki, na którą zaprosiła mnie Fundacja Świat należy do Ciebie – Spełniaj Marzenia. Jest to kobiecy klub wycieczkowy organizujący wyjazdy w małych grupach do różnych miejsc na świecie.

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF