Wielki błękit Paxos i Antipaxos

Najpiękniejszy jest tu kolor wody. A w zasadzie kolory, bo powiedzieć błękit to jak nie powiedzieć nic. Można tu zaobserwować wszystkie istniejące na świecie odcienie niebieskiego – od akwamaryny i cyjanu przez turkus, lazur, modry aż po kobaltowy i ultramarynę. Z tą paletą kontrastują kredowobiałe i kremowożółte klify, a obrazu dopełniają soczyście zielone drzewa. Co i rusz dostrzec można też powstałe w wyniku erozji zagłębienia w skałach, niektóre malutkie, inne całkiem pokaźnych rozmiarów – dość duże, by zmieścił się w nich turystyczny stateczek. Okolica jak żywcem wyjęta z obrazu impresjonisty.

W rejs na Paxos można wybrać się bezpośrednio z Korfu, ze stolicy lub z położonych bardziej na południe portów w Benitses lub Kavos. Trwa on od półtorej do nawet trzech godzin w zależności od miejsca startu i prędkości statku. Polecam szybsze jednostki, bo nie ma co się oszukiwać, morze pomiędzy Korfu a Paxos jest dość nudne. Chyba że ktoś lubi serwowane na niektórych stateczkach przaśne animacje spod znaku tańczenia zorby w grupie lekko podchmielonych współpasażerów. Dopiero w pobliżu Paxos zaczyna się robić ciekawie, gdy na horyzoncie pojawiają się pierwsze skały.

Paxos to najmniejsza z Wysp Jońskich. Legenda głosi, że powstała za sprawą Posejdona, który trójzębem odłupał kawał skały od Korfu by zapewnić sobie i ukochanej Amfitrycie trochę prywatności. Być może w starożytności miało to sens, dzisiaj kochankowie nie zaznaliby ani krzty spokoju odwiedzani codziennie w sezonie przez dziesiątki turystów chcących podziwiać fantastyczne widoki, wykąpać się w krystalicznie czystej wodzie lub poimprezować na łódce.

Tym szukającym pocztówkowych widoków wcale się nie dziwię, bo jestem jedną z tych, którzy z otwartą buzią wpatrują się w okolice, kiedy dopływamy do klifów Paxos. Wspaniałe, choć niezbyt wysokie klify, czyściutka woda mieniąca się wszelkimi odcieniami niebieskiego, zieleń drzew porastających wyspę tworzą idylliczny obrazek. Na tyle piękny, że nie tylko turyści, ale i miejscowi chętnie spędzają tu czas wolny.

Nasz turystyczny stateczek podpływa do skał. Kapitan ogłasza, że za chwilę wpłyniemy do jednej z Błękitnych Grot – słynnych jaskiń wyrzeźbionych naturalnie w klifach Paxos. I choć wydaje mi się, że jama przed nami będzie zbyt ciasna, to okazuje się, że łódka bez problemu mieści się w jej wnętrzu. Obsługa statku włącza muzykę by pokazać akustykę groty. Nie możemy tu jednak zostać zbyt długo, bo w kolejce do jaskini czeka już następny stateczek.

Płyniemy zatem dalej. Nasz kolejny przystanek to malusieńka, zamieszkała na stałe ledwie przez kilka rodzin, wysepka Antipaxos. Może ona poszczycić się czymś, czego na Paxos brakuje – piaszczystą, bladożółtą plażą.

Wycieczkowe statki często dopływają tu by dać pasażerom możliwość kąpieli w krystalicznie przejrzystej, ciepłej wodzie. Łódź cumuje w niewielkiej zatoczce zamkniętej z obu stron skałami, obsługa spuszcza drabinki, a niektórzy mają frajdę skacząc prosto z pokładu do morza. Ktoś wyrzuca za burtę okruszki chleba więc za chwilę przy łodzi kłębią się kolorowe rybki. Mały grecki raj.

Oprócz dwóch rajskich zatoczek Antipaxos słynie z winnic i wytwarzanego tutaj lokalnego wina. Niestety nie jest mi dane go spróbować. Po krótkim przystanku na pływanie musimy się bowiem zbierać i ruszać dalej – z powrotem na Paxos, ale tym razem do portu.

Na tej małej wyspie o powierzchni dziewiętnastu kilometrów kwadratowych żyje niecałe dwa i pół tysiąca ludzi. Oprócz turystyki ich głównymi zajęciami są rybołówstwo, uprawa drzewek oliwkowych i produkcja oliwy oraz mydła. Wyspę porastają niezliczone gaje oliwne zasadzone jeszcze w czasach panowania Wenecjan. Co ciekawe, podobnie jak oliwa produkowana na Korfu, także i tutejsza jest często eksportowana do Włoch, butelkowana i sprzedawana jako produkt włoski.

Główny port i miasto Paxos nosi nazwę Gaios, co upamiętnia ucznia apostoła Pawła, który przyniósł na wyspę chrześcijaństwo. To tutaj zatrzymujemy się na dłużej, by spędzić popołudnie spacerując po okolicy. Stateczek wpływa do portu przez malowniczą cieśninę i przybija do brzegu. Pasażerowie schodzą na ląd.

Gaios bardzo przypomina mi Kerkirę, stolicę Korfu, czy raczej taką jej miniaturkę. Podobieństwo jest nieprzypadkowe – obie wyspy przez długi czas znajdowały się pod panowaniem weneckim. Od razu w oczy rzuca się niewielki kościółek stojący nieopodal nabrzeża, a także kilka innych domów pomalowanych na kolor weneckiej czerwieni.

Bezpośrednio przy porcie i wokół placu przy kościółku usadowiły się tawerny serwujące przepyszne greckie przysmaki, a także liczne sklepiki z pamiątkami. Przyglądam się trochę temu, co oferują. Oprócz typowych lokalnych wyrobów takich jak oliwa, przyprawy, gąbki czy ouzo na straganach królują bibeloty made in China. Niestety.

Warto zagłębić się bardziej w miasto, oddalić nieco od turystycznego centrum i portu. To królestwo wąskich, zacienionych uliczek, wylegujących się na murach kotów i starych skuterów na każdym rogu. Tutaj znaleźć można tawerny nieco skromniejsze, trochę tańsze, a wcale nie gorsze niż te przy nabrzeżu. Sklepików z pamiątkami jest tu mniej.

Spaceruję trochę po tym małym miasteczku jednak po pewnym czasie uliczki prowadzą mnie z powrotem nad wodę. Odbijam trochę w prawo i idę dalej wzdłuż nabrzeża ku małej, żwirowej plaży, na której wypoczywają turyści. Po drodze do przystanku zachęca mnie lodziarnia z przepysznymi lodami włoskimi. W takim upale naprawdę trudno im się oprzeć!

Nie wszyscy wiedzą, że kawałek dalej znajduje się druga, trochę mniejsza i mniej popularna, a wcale nie brzydsza plaża. Plaża to tak naprawdę określenie trochę na wyrost, bo faktycznie mamy tu płaskie skały i odrobinę żwirku, ale wystarcza do wypoczynku i opalania się. Bez problemu można się tu rozłożyć z ręcznikami i popływać w dającej wspaniałą ochłodę wodzie.

Nacieszywszy oczy rajskimi widokami zawracam, by po paru minutach znaleźć się znowu w porcie. Nasz stateczek czeka już na pasażerów, by zabrać ich z powrotem na Korfu. Gdybym tylko miała możliwość, z pewnością zostałabym tu na noc. Mogę sobie tylko wyobrazić ten spokój i urok, które nastają gdy ostatnie łódki z wycieczkowiczami odpływają z Gaios…

Lubicie wakacyjne rejsy statkiem, podczas których zobaczyć można tego typu urocze wysepki? A może byliście też na Paxos i Antipaxos? Albo na jakichś innych wyspach, które zrobiły na Was dobre wrażenie?

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF