Gdzie się podziały pawie pióra?

Pawie są przepiękne. Majestatyczne. Królewskie. Wolno przechadzają się pomiędzy drzewami, od czasu do czasu dziobiąc w ziemi. Samice są brązowawe, z zieloną szyją. Samce swoimi intensywnymi barwami bardziej przyciągają wzrok. Mamy tu nie tylko zieleń, ale przede wszystkim chabrowy niebieski. Mocno błyszczy w słońcu. Brakuje tylko jednego. Większość pawi nie ma charakterystycznych ogonów!

Kiedy przyjeżdżam na Kos, przechodzę intensywny kurs znajomości wyspy. Poznaję (na mapie i w teorii) różne ciekawe miejsca warte odwiedzenia. Słysząc o lesie, gdzie na wolności żyje stado pawi od razu wiem, że będzie to idealne miejsce do wypróbowania możliwości mojego nowego obiektywu. Pawie to przecież taki wdzięczny obiekt do fotografowania!

Wyobraźcie sobie nieckę, jakby dno niewielkiego wąwozu porośnięte lasem sosnowym. W ciągu dnia nie praży tu słońce, a drzewa iglaste dają przyjemny, odświeżający zapach. Wizyta w tym miejscu to sama przyjemność.

Las porasta dość spory obszar, a przez jego środek prowadzi droga. W jej połowie znaleźć można jakby prowizoryczny parking, w okolicy którego kręci się ogromne stado pawi.

Ptaki zupełnie nie boją się ludzi, jakby były przyzwyczajone do odwiedzin.

Tak naprawdę zupełnie nas ignorują, tylko jeśli ktoś się za bardzo do nich zbliży – powoli odchodzą w swoją stronę.

Albo wskakują na gałęzie drzew.

Niektórzy turyści przywożą ze sobą kawałki chleba albo owoce, próbując zanęcić ptaki. Niektóre pawie podchodzą wtedy bliżej, zachęcone darmowym posiłkiem.

Większość jednak spokojnie dalej grzebie w ściółce leśnej.

Zanim jednak przybędą na wyspę turyści, jeden raz w roku, w Wielkanoc, do Plaki zjeżdżają mieszkańcy Kos. Całymi rodzinami. I w otoczeniu pawi robią sobie świątecznego grilla.

Pawie, które żyją na Kos, to gatunek pawia indyjskiego.

Ponoć zostały tu przywiezione przez samego Aleksandra Wielkiego.

Oczywiście nie te, które teraz żyją w Place, tylko ich przodkowie.

Starożytni Grecy uważali pawie za ptaki królewskie. Pewnie dlatego tak łatwo mogły się tu zadomowić, bo ludzie je szanowali.

Dzisiaj mam wrażenie, że szanują jakby mniej. Zastanawia mnie ten brak pawich ogonów.

Większość samców wygląda, jakby je ktoś po prostu wyskubał.

Nie ma szans na zobaczenie pięknego pawiego trenu w całej okazałości, bo pawie po prostu nie mają co prezentować!

Kiedy rozmawiam o Place z Asią, pracującą na Kos już od początku sezonu, zastanawiamy się, czy pawie aby na pewno tracą ogony w sposób naturalny.

Asia podejrzewa, że takie wyskubane ogony mogą być winą turystów, którzy postanawiają zabrać sobie pawie pióro do domu na pamiątkę.

Nie wiem, czy tak jest naprawdę, ale mam ogromną nadzieję, że brak pawich trenów ma jakieś mniej brutalne wytłumaczenie.

Pomijając jednak brak barwnych pióropuszy, pawie z Plaki są po prostu prześliczne. Wracam tam jeszcze kilka razy tylko po to, żeby pospacerować sobie w ciszy po lesie, podglądać ptaki i zapolować na nie z aparatem. Miejsce jest idealne, jeśli ktoś ma ochotę się wyciszyć, więc czasem po pracy po prostu wsiadam w samochód i jadę do lasu. Przy samej drodze zawsze kręcą się turyści, ale jak odejdzie się kawałek dalej – mamy zawsze święty spokój!

Zdjęcia do artykułu zostały wykonane przy użyciu obiektywu Tamron 16-300m F/3.5-6.3 Dill VC PZD MACRO do Canona, udostępnionym do testu przez firmę Tamron.

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF