Spacer po niebieskiej As-Sawirze

Stoję na murach miasta i spoglądam na Atlantyk. Wzburzone fale rozbijają się o przybrzeżne skały, a chłodny, słony wiatr owiewa mi twarz. Czasem powieje tak mocno, że aż trudno złapać oddech. As-Sawira nazywana jest wietrznym miastem właśnie ze względu na nieustający wicher znad oceanu. A wystarczy parę kroków w głąb miasta i znajdujemy się jakby w innym świecie. Niebieskim świecie. Taka jest właśnie As-Sawira (znana też jako Essaouira). Wietrzna i błękitna.

Wspomniany wcześniej wiatr stwarza doskonałe warunki dla miłośników windsurfingu, ale nie tylko oni mają tu czego szukać. Przeciwnie – niezależnie, czy są to wakacje last minute z biurem podróży, czy wyprawa przez Maroko na własną rękę – uważam, że powinni tutaj choć na chwilę zajrzeć wszyscy, by poczuć czarujący klimat tego miasta.

Historia As-Sawiry sięga V w. p.n.e., kiedy to Kartagińczycy założyli tu swój handlowy przyczółek. I chociaż dzisiaj miasto kojarzy się z kolorem niebieskim to między I w. p.n.e a I w. n.e. słynęło z produkcji purpurowego barwnika, otrzymywanego z mięczaków zamieszkujących pobliskie wyspy, zwane dzisiaj Wyspami Purpurowymi.

W XV w. na wybrzeże przybyli Portugalczycy, którzy zdecydowali się wybudować tu fortecę. Nazwali ją Mogador. Pozostałości fortecy nadal okalają miasto, a z jej murów rozciąga się zapierający dech w piersiach widok na wzburzony ocean.

Po Portugalczykach na tereny te przybyli Hiszpanie, potem Anglicy, Holendrzy i Francuzi, aż w końcu władzę nad miastem zaczął sprawować sułtan Mohammed III. To on zlecił zadanie porządnego rozplanowania miasta Francuzowi Théodore Cornutowi. Wówczas zostało ono nazwane As-Sawira, co oznacza „pięknie zaprojektowane” i stało się wiodącym marokańskim portem.

Dzisiaj wjeżdżając do miasta od strony portu jesteśmy witani zapachem ryb i owoców morza. Świeżo złowione, leżą na stoiskach, pomiędzy którymi kręcą się bezpańskie koty liczące na łatwą zdobycz.

W porcie – oczywiście niebiesko. Taki kolor mają małe łódki rybackie, które są tu tak ciasno upakowane…

…że można bez problemu przechodzić z jednej łódki na drugą.

W odcienie niebieskiego są też pomalowane duże rybackie kutry.

W samym mieście niebieskie są ściany, drzwi…

…i okna, ale już dachówki nad oknami malowane są na zielono – kolor symbolizujący islam.

Dużo niebieskiego koloru można znaleźć na medynie As-Sawiry, której wąskie uliczki pełne są warsztatów rzemieślniczych i sklepików.

Można tu kupić chyba wszystko. Dywany, buty, wyroby z drzewa tujowego, koraliki, lampy, pamiątki.

Trzeba pamiętać o tym, by – jak to w Maroku – na każdym stoisku mocno się targować.

Medyna w As-Sawirze wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

I tylko ten porywisty wiatr… Ale w sumie co z tego, że wieje? Bryza oceaniczna przynosi miłe orzeźwienie, rozwiewa mocny zapach ryb i owoców morza i czyni spacer po As-Sawirze jeszcze przyjemniejszym!

Cieszę się, że tu jesteś! Mam nadzieję, że spodobał Ci się i zaciekawił ten wpis. Jeśli tak, to będzie mi niezmiernie miło, gdy klikniesz Lubię to, dodasz +1 i podzielisz się wpisem ze znajomymi albo dołączysz do dyskusji! To dla mnie ważne, bo pokazuje, że warto dalej pisać. Masz uwagi, komentarze, pytania? Nie wahaj się, napisz! Cieszę się z każdego sygnału od Ciebie! Dziękuję :)

- Ewa a

Wydrukuj lub zapisz PDF